Туған жерге

«Туған жерім қалды артта балбалдарын құшақтап»
(Бауыржан ҚАРАҒЫЗҰЛЫ)

Жусанды бел сөйлетсе қоңыр әнін,
Ой кеміріп батады соңыра күн.
Жалғыздығын сездік пе сол даланың,
Сағыныш-жас жуғанда омырауын.

Жалғыздығы даланың ғасыр көшкен,
Тай-құлынын жоғалтып тасында өскен.
Боз жусанның жұпарын білмейтұғын,
Ұрпақ үшін біздерді кешір, кешсең.

Әр тасында қорғасындай кек тұнған,
Күй-сағыныш бебеулейді көп қырдан.
«Боз даладан бір топырақ бұйырмай
кеткен боздақ қайда жатыр?»,- деп тұрған.

Туған жердің күні сүймей кекілін,
Жат болмысқа бауыр басты бек ұлың.
Ойладық па боздайтынын сағынып,
Кәрі таулар шетел асқан жетімін?!

Толқығанда жаны мөлдір көл-теңіз,
Күн көзінен құлап түсті ерте күз.
Күн көзіндей болар еді ау жеріне,
Жат босаға аттамаса ерке қыз...

Ғасыр тағы қай шешімге бекінді,
Жаныңа дерт әкелді ғой нетүрлі!
Сені бүгін сүйе алдық па, біз пақыр,
Сенің ұлы сағынышың секілді,
О, туған жер...!!!

---