Мақтанамын мен Мағжандай алашпен!

Мақтанамын мен Мағжандай алашпен,
Сыр бойының бар ақиқатын ашқанмен.
Бар батылдықты жинай өзіне,
Қазақтың абыройын паш еткен.

"Күннен туған баламын" деп жырлады,
Қорқыныш пен ашкөздікті алшақ ұстады.
Ұрпағыма қалдырдым бар алтынды,
Сендім жасқа, ұмытпас қас қаламымды.

Жаздым, қаламсапты бұрмалай,
Халқым кедей, ауруларға көмек берсін деп.
Қазақстан елін мақтан тұтсын жерлестерім,
Не дегенмен бар мұнда бабам төккен қан мен тер.

"Азаматқа қонақтан қой табылад",
Бұндай елге кім жау болад?
Өзімшіл, қатыгез, жаманға ергендер,
Өз тілінде сөз қосалмас, ар, намыстан аттап кеткендер.

Қайдасың, досым, отан керек кездерде?
Халқым, тидіме сөзім жүрекке?
Сенің өміріңе жету үшін,
Отырдым мен қатып қалған түрмеде.

Ұмытпашы халқым қандай сіңген тіліңді,
Берші бір жетімге аса қымбат сыйыңды
Бол адамдай ойы ашық, білімді,
Бол мақтанышы еліңнің

Мақтанамын мен Мағжандай алашпен,
Қанын емес, жүрегін бізге қалқан етіп бергенмен.
Сен тұқымы болсаң Мағжанның,
Ақта, жасы-кәрім, сенімін ұлы ақынның.

Шәкрат Мерей

---