Әулие Қойлыбай

(Дастаннан үзінді)

Ертеде Қыпшақта өткен Ер Қойлыбай,
Қолына жүрмейді екен қобыз алмай.
Болған соң сол асылдан бізге мирас,
Қобызды мен де жүрмін тастай алмай.

Тұсында сол Қойлыбай әулие екен,
Аруақты әрі дана, киелі екен.
Санасқан оныменен хандар, билер,
Атқарған істері оның жүйелі екен.

Біздерге жәрдем етіп аруақ, құдай,
Жауларды талқандадым соғыста ұдай.
Қойлыбай әулиені жырға қос деп,
Түсімде аян берді әкем Толыбай.

Әкеміз көп сиынған Қойлыбайға,
Жау қоршап қиын болған бір жағдайда.
Қалмақты қысылшаңда жеңіп шыққан,
Болған соң зор қасиет Қойлыбайда.

Бөленген әкем Толыбай зор даңққа,
Үлгі айтқан қазақ, естек қос халыққа.
Бейітіне Қойлыбайдың түнеп әкем,
Мінгендей болған екен алтын таққа.

Дана екен Ер Қойлыбай шарапатты,
Тілесең шыныменен берер бақты.
Сауыққан зиратына түнеп науқас,
Болған соң емші-баба аруақты.

Қыпшақта Қойлыбайдың арғы заты,
Басқадан артық болған парасаты.
Молда боп заманында аты шыққан,
Әбубрахыман әкесінің екен аты.

---