Өлең, жыр, ақындар

Тұтқынның сөзі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2756
Мен еліме оралдым,
Толып жатыр көргенім,
Жаны сірі адаммын,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қара құлып күзетті,
Күн жарығын көрмедім.
Қабырғадан сыз өтті,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қуқыл тартты ақ жүзім,
Ішінде тас бөлменің,
Таусылмапты дәм-тұзым,
Өлмедім мен, өлмедім.
Атымды да ұмыттым,
Болдым иттей қарғылы.
Оты әлсіреп үміттің
Ажал мені аңдыды.
Ниеті ме ақ пейіл,
Көп тілеген анамның,
Өлмедім мен әйтеуір,
Қайта еліме оралдым.
Сонау соғыс күндері,
Салып кетті таңбасын,
Созып келем ілгері,
Сынық өмір жалғасын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қорғалжыңда

  • 0
  • 0

Күн бойына құйып нәрін,
Жаңбырымен бұлт суарып.
Тіршіліктің түйір дәні,
Жер астынан шықты жарып.

Толық

Көктем көрінісі

  • 0
  • 0

Қара бұлт қарақұстай қанат қағып,
Алатау қатпар-қатпар қабаттанып,
Күңіренген күн астында қылт етеді,
От тілін найзағайдың жалап қалып.

Толық

Омар ата

  • 0
  • 0

Қостанайға баратын жол қасында,
Арқанын ақ селеулерінің ортасында —
Жатыр Омар Шипин —
Өлеңнің ақсақалы.

Толық

Қарап көріңіз