Өлең, жыр, ақындар

Сонау алыс карелия

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1834
Сонау алыс Карелия
Ну ормандар бұйра бұлттай,
Талай жылдар тербеп жанды
Қоймадыңдар күйді ағытпай.
Құлап сызды топыраққа,
Жатыр сонда ағай біздің,
Жапты талай жапырақтар,
Тамды жасы талай күздің.
Қос қанатын жайып теріс,
Жүгірді жел жағалай жар.
Көмді жуып, шайып теңіз,
Шулады жас қарағайлар.
Тартты жылап мұнарлы көк,
Жанып өлген жан азасын.
Шағалалар шығарды тек
Көкте шулап жаназасын.
Төрімде тұр оның өзі,
Көңілімде ескірген жоқ.
Өкініші — соңғы сөзі
Еш адамға естілген жоқ.
Ауа, күнге жаппай құмар,
Болатын-ды ол өмірде.
Айтыңдаршы, ақ қайыңдар,
Не деді ол өлерінде.
Сонау алыс Карелия,
Ну ормандар, көк толқындар,
Не деп ағай кетті, айтыңдар,
Ну ормандар, көк толқындар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жерге ода

  • 0
  • 0

Аспанның күлімдеген
Миллион мың көздеріндей,
Алғашқы дірілдеген
Махаббат сөздеріндей.

Толық

Төлендіге

  • 0
  • 0

Сені тәуір көріп ем,
Бармысың сен Төленді.
Өзім жазып беріп ем,
Бақытыңа өлеңді.

Толық

Өлмес өмір

  • 0
  • 0

(Фучик туралы)
I
— Қімсің сен,
кімсің сөйле,

Толық

Қарап көріңіз