Өлең, жыр, ақындар

Киік

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2519
Келеді киік тобымен,
Келеді құлап дөнестен.
Келеді дала жонымен,
Қуалай қуып жел ескен.
Бәрібір оған жар, адыр,
Не керек жолдың төтесі.
Бәрі ұйқыда. Қарауыл —
Күзетте жалғыз текесі.
Қалғиды қалқан құлақпен,
Ұйқыда бәрі тым-тырыс.
Түртеді теке тұяқпен,
Шыға қалса бір дыбыс.
Суаттың суы мол емес,
Суылдай берер құрақтар.
Ойыны бейне төбелес
Алысады лақтар.
Сүзісе қалған сол бір кез
Тетелес өскен ұл-қыздай.
Құралай көз, мөлдір көз
Жарқ етер сонда жұлдыздай.
Атылып көкке секірді,
Бойында бір күш сиқырлы.
Өзіңнің балаң секілді,
Ол-дағы саған сүйкімді.
1956



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нұрқанұлы мәлікзада

  • 0
  • 0

Бұлдырады жыр әлемі,
Сарала тозаң сағымдай.
Әкеңнің салған әуені
Жөнелді ағып ағындай.

Толық

Биік бестау, жасыл машук және лермонтов

  • 0
  • 0

Бұлдырап аспан қалды алыс заңғар,
Қарсы алды самолеттен таныс таулар.
Кавказдың қақпасының қарауылы
Алдымда жатты қола арыстандар.

Толық

Билеп, ойнап, күледі

  • 0
  • 0

Алыс жолдан асығып,
Жетті көктем — келіншек.
Бұтақтарға асылып,
Жылайды қар көңілшек.

Толық

Қарап көріңіз