Өлең, жыр, ақындар

Жол үстінде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2266
Ертайға
Жапырақтың көктемгі бала кезі,
Айдын көлдер секілді дала көзі.
Келе жатыр бізді алып Қостанайға
Феликс Дзержинский паровозы.
Жолдасым бар жанымда, аты — өлең,
Тапқаны жоқ оның да жақын менен.
Қарай қалдым көзімен өлеңдердің,
Қиялданбай жүрмейді ақын деген.
Ел күшіндей тасқын боп қотарылған,
Жүзіп ойнап шалқиды от алдымнан.
Қара мақпал толқын боп көрінеді
Көктем күнгі тың жерлер қопарылған.
Кең құшағын керіле ашқан жайып,
Отаныма бұл жерлер қосқан байлық.
— Тобыл бойы қалайша өзгерген?!—деп,
Шал күледі жымиып қостанайлық.
Көз алдынан бұрынғы өтті тұман...
Белгі тұрды бетінде көпті ұғынған.
Мен ойладым далаға қарасам деп
Коммунизм жылының шоқтығынан.
Шіркін, сонда болады дала қандай!—
Жатар онда қолменен қалағандай.
Жапан құмдар жарқырап теңіз болып,
Толқыр егін әлемді орағандай.
Отанымның бүгінгі ісі деген,
Ертеңгісін өзіме түсіндірген.
Талай-талай табылар тамаша зат
Менделеев кестесі түсірмеген.
Жапырақтың көктемгі бала кезі,
Айдын көлдер, секілді дала көзі.
Келе жатыр бізді алып Қостанайға
Феликс Дзержинский паровозы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тау өзендері

  • 0
  • 0

Тастан тасқа секіріп,
Ақ жалын болып атылған.
Айқай-шумен өкіріп,
Толқынды қағып сапырған.

Толық

Өлтірмек болды

  • 0
  • 0

Таң атты ала сәулелі,
Бұлттардың бояп ақ жүзін.
Өлтірмек болды жау мені -
Бір атаның жалғызын.

Толық

Қайтармыз қазақстанға

  • 0
  • 0

Қайратты күш шыдатпас,
Шығар жаудың талқаны.
Қайтармыз Қазақстанға,
Аралармыз Арқаны.

Толық

Қарап көріңіз