Өлең, жыр, ақындар

Қос қарағай түбінде

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2186
Дегендей-ақ сырымды сұраспай ұқ,
Қос қарағай тәкаппар тұр қасқайып.
Құлапты ер кеудеден оқ тигенде
Екеуіне қол артып, құлаш жайып.
Туған жердің жан беріп даласында
Екеуінің жатыпты ол арасында.
Қарағайлар жауыпты қанатымен,
Жел дауылды бұрқаған борасында.
Жапырақтар жамырап шуылдаған,
Үмітінің көгіндей туындаған.
Жалпақ жонда жол қаптап жалғызаяқ
Ел көңілі еріне суынбаған.
Күн күркіреп болса егер ақырғандай
Тұрады өз орнынан қапы қалмай.
Қос қарағай түбінен атылады
Бір кездері жауына атылғандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ашық аспан — кабинетім

  • 0
  • 0

Қорек етер мәңгі ұрпағым,
Іздеп тынбай жылдарға азық.
Жалғыз өзім жаңғыртамын
Жалпақ қырды жырлар жазып.

Толық

Спандияр көбеевтің үйінде

  • 0
  • 0

Хақымыз жоқ секілді,
Ақсуатты аттауға.
— Көзге ілсін бе кемпірді, Түсетұғын қарт бар ма?—
Деп соғары ол анық,

Толық

Қанша заман өтті...

  • 0
  • 0

Таң әлі атпаған,
Алаулар жағылмаған.
Дүние құралған:
Тұмандардан,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер