Өлең, жыр, ақындар

Сағадатхан

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1865
Алма ағаштар гүлдейді,
Сен бірге гүлдеп күлесің, Сағадатхан,
Алма ағаш семетінгн білмейді,
Сен сөнетініңді білесің, Сағадатхан.
Содан ба әлде кейде сен,
Тұнған судай мөлдірейсің, Сағадатхан.
Гүлдер жайлы сейлесем
Елжірейсің, Сағадатхан,
Бұршақ жауса көктемде,
Гүл солады деп қамығасың, Сағадатхан,
Өз қысың кеп жеткенде,
Неғыласың, Сағадатхан.
Сен табиғатты аяйсың,
Жібек жаның ұлбіреп, Сағадатхан,
Сені де табиғат аясын,
Қыс түскенде
Тым болмаса
Бір рет, Сағадатхан.
* * *
Сенен басқа табар жоқ,
Сенен маған адал жоқ,
Айтқаныцнан бұлтарар
Менде басқа амал жоқ.
Өлтірсең де өзің біл,
Тірілтсең де өзің біл.
* * *
Толқындарды аяймын тілі жоқ деп,
Тауларды мен аяймын үні жоқ деп.
Тасты аяймын оянар күні жоқ деп,
Көкті аяймын тебіренер жыры жоқ деп.
Сондықтан да тау больш шіренемін,
Сондықтан да тас болып түнеремін,
Сондықтан да аспан боп жылаймын мен,
Сондықтан да толқын боп жыр өремін,
Жалғыз өзім бәрінің орнында боп,
Табиғаттың жырлаймын мың елеңін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәңгілік оты

  • 0
  • 0

Тарихын талай жас жаттап,
Болатын талай жылға аңыз.
Бір мұнара асқақтап,
Аспаннан қарап тұр жалғыз.

Толық

Жасыбайдағы тас сурет

  • 0
  • 0

Тұрмыз оны таң көріп,
Кімдер екен жасаған?
Жасыл мұнар жан беріп,
Қозғалғандай тас адам.

Толық

Ашық кел

  • 0
  • 0

Өзімді-өзім бос алдап,
Мақтануды мін көрем.
Қол көтеріп, шошаңдап,
Даурықпаймын мінбеден.

Толық

Қарап көріңіз