Көз жасы

(Оңтүстік Африка республикасы ақыны Занеле Дланилиге)
Ол кеткелі жылдар өтті елінен,
Тұрақ тапты Ұлы Совет жерінен.
Келеді ол жалғыз емес екеу боп,
Қас жауларға қайнап жатқан кегімен.
Өз елінде күресті ол күнді аңсап,
Іздеді ол шыңыраудан шығар сәт,
Қараңғы тұн — қара түрме ішінде
Ұстамақшы болды оны бұғау сап.
Жұмсап жаулар. қолдағы бар қаруын,
Аштырмады аңдып оның адымын.
Топан сумен сөндірмекші болды олар,
Жүрегінің жырға айналған жалынын.
Кетті ол тастап туған жердің тауларын,
Тастаған жоқ бірақ үміт-арманын.
Аялаған туысымен жас жанын
Африканың ала шықты аспанын.
Кейде елін сағынады түс көріп,
Туған жері кетеді оған күш беріп,
От боп жанған. Оңтүстіктен шырылдап,
Омырауына қонады жыр құс келіп.
Ауыр ойдан айықтырып зердені,
Көпір етіп кекке толы кеудені,
Жатады өтіп Африка бұлттары,
Жатады өтіп Африка желдері,
Алматыда бір жиында сөз алып,
Тұрды баяу орынынан қозғалып,
Кетті оның түндей қара көздері,
Күндей болып бұлттан шыққан тез жанып.
Сөйлегенмен ішкі отын ол сақтап,
Түсті ме еске сонау алыс жол соқпақ,
Сағыныштың сәулесіндей мөп-мөлдір
Көздерінен жас төгілді моншақтап.
Өзіне жат көрінгендей өз даусы,
Бұзылды да дірілдеді сөз нәші.
Шіркін қандай аяулы еді өмірде
Ақын қыздың алғаш тамған көз жасы.
Кіндік кесіп, кірін жуған кешегі,
Туған жері айықпас дерт — кеселі,
Көз жасында жатты қайғы өзені,
Көз жасында жатты қайрат нөсері.

---