Өлең, жыр, ақындар

Мұстай кәрім

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 3019
Ешкімге Мұстай ірілік жасаған жоқ,
Екінің бірімен кетеді дос адам боп,
Құмар емес сөз алуға.
Сөйлеп кетсе ол өзі құстай шешен.
Бүкіл Башкирия тұрады көз алдында Мұстай десе.
Мұстайға қарайсың қызығып.
Қарапайым:
Жүрісі,
Тұрысы да,
Шығады сыпайы сызылып
Дыбысы да.
Ашуы
Ауға түскен балыққа ұқсап,
Сыртқа шықпай қалады тіл ұшында.
Қалған емес ешкім де
Қабақ шытқан Мұстайдың көзін көріп,
Ұрысады өз кейіпкерлерімен кеш-түнде
Отырғанда өзімен-өзі болып.
Жырлайды күндерді күңірентіп
Өзінің жазу кабинетінде.
Тыңдайды табиғат Мұстайдың үнін елігіп
Елжіреп ақ ниетіне.
Артылып жатса да
Атақ-абыройы
Болады оның-дағы ауыр ойы,
Адам ғой,
Ол да кейде өзгереді,
Секілді Орал таудың ауа райы.
Тұрса да алдында бар сыбағалар,
Ақын ғой көздері бар жылап алар,
Біледі
Шаттықтың,
Қайғының
Ұстай бәрін.
Міне, сондай адам біздің дос —
Мұстай Кәрім.
* * *
Асыранды ақ қаздарға тимеші
Не жұмысың,
Жүзе берсін
Кішкене көлшігінде
Менің үшін,
Қол сұқпашы
Біреудің меншігіне.
Олардың қаңқылында —
Шаттық бардай
Түсіп жатыр
Аспаннан ақ бұлттардай,
Ұшып жатыр
Аспанға ақ бұлттардай.
Ақ қаздарға тимеші асыранды,
Әлдекімге сақтаған,
Сағыныштың
Көздерінде аяулы жасы бар-ды.
* * *
Кейде жазық,
Кейде тау,
Кейде өзен,
Мейлі соның бәріне
Жалғыз төзем.
Кеудесінде жатамын
Кең даланың,
Өз деміңмен
Мен өзім
Дем аламын.
Тауға шығып,
Кетірем жол тозаңын,
Өзің болып
Арманға —
Қол созамын.
Өзеннен де өтемін өзіңді ойлап,
Жұлдыз болып тұрады көзің жайнап.
Көкті кезіп,
Мейлі тауды айналсам
Мен жүрер дала болып.
Мен жұтар ауа болып,
Дертіме дауа болып
Қарсы алдымнан шығасың қайда барсам.
* * *
Тербеледі ақ гүлдер
Жерде ұйтқыған борандай.
Келеді алыс шат күндер
Кеткен бір кез оралмай.
Шулайды орман құстары,
Жырлайды орман қыздары
Жастық шақтың өзіндей,
Аялайды бізді әні,
Орман алда қаладай
Жапырағы жасыл шам.
Көтереді қарағай
Мойынына асылсаң.
Сан халықты әлемдей,
Көп орманның тұрғыны,
Әрқайсысы әр елдей
Сандуғашы, бұлбұлы.
Әншілерге тосады,
Алаулаған гүлін жер,
Тек бастарын қосады
Кейде дауыл дирижер.
Тегін әнге жолығып
Бір қунайды бар өңір.
Толқынымен қол ұрып
Айқайлайды Ақ Еділ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жақша ішіндегі өлең

  • 0
  • 0

— Ұйқымызды кім бұзған?
Кім ертемен тұрғызған?
(Жолға шыққан серуендеп)
Жауап берді жел:— Мен,— деп.

Толық

Ақындардың аққуы

  • 0
  • 0

Сәкен, Сәкен!Осы есіммен,
Тебіреніп бүгін мен,
Келем Сәкен көшесімен,
Келем Сәкен жырымен.

Толық

Ормандағы мола

  • 0
  • 0

Орман үшін ұрыста,
Жауған оққа ұшты ер.
Айбарлы ұлын айналып,
Қойнына алып құшты жер.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер