Өлең, жыр, ақындар

Күншіл

  • 12.04.2020
  • 0
  • 0
  • 680
Бiздiң Есет есiрiк,
Жақтырмайды Қанатты.
«Күндiз-түнi тесiлiп,
Оқиды, – деп, – сабақты».
Бар баққаны бiр солдай,
Өшiн алар Қанаттан, –
«Бала болып бұл қалай,
Қашпайды, – деп, – сабақтан?»
Ту сыртынан даттайды,
Кiжiнедi тұрып ап:
«Ең құрыса шықпайды,
Ойнауға да бiр уақ», –
Дейдi тағы өшiгiп:
«Пысық қылып жаратқан,
Бiз құсап та кешiгiп,
Қалмайды екен сабақтан?»
Миғұла ма, бiлмен мен,
Көз ашпайды ол таяқтан.
Күнi өткенше күндеумен
Үлгi алсашы Қанаттан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Зебр

  • 0
  • 0

Таңаш көрiп зебрдi,
Таңырқады, ұнатты:
– Матростың жейдесiн
Киiп алған сияқты...

Толық

Бала ойы

  • 0
  • 0

Мезгiл келiп жеткенде
Сыбызғылы, сырнайлы,
Күн мейiрiн төккенде,
Бозторғайлар жырлайды.

Толық

Жылқы неге мақтаншақ емес?

  • 0
  • 0

Есек айтты: – Мен деген асылмын, – деп,
Сахараның еркесi Қашырмын, – деп.
Қашыр айтты: – Жапанда желқұйын боп,
Ескен желмен жарысар жылқымын, – деп.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер