Өлең, жыр, ақындар

Ізгілік

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 3082
Шарлап бір жүрсем туған өлкені мен,
Қайда да өрлік көрем өркені кең.
Көркіңе көз тоймайды, о, туған жер,
Сен барлық жер біткеннің көркеміме ең?
Ізгілік - біздер үшін ата қалып,
Жүрміз ғой Адам деген атақ алып.
Қаласаң, жүрегімді жұлып беріп,
Сүйейін топырағыңды жата қалып.
Ешқашан емеспін мен тосын адам,
Қияннан бақытымды тосып алам.
Өзіңді жырлау үшін жаратылды,
Сезімі селден бетер осы балаң!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем келіп...

  • 0
  • 0

Жер де, аспан да көкпеңбек,
Бір жасадық көктем кеп.
Менің ару арманым,
Бара жатыр көкке өрлеп.

Толық

Қос домбыра

  • 0
  • 0

Адамзат ғұмыр кешпес босқа, сірә,
Бір ұрпақ, бір ұрпаққа қосқан мұра.
Қалдырған Құрекеңдер аманат қой,
Төріңде иықтасқан қос домбыра.

Толық

Бес белес

  • 0
  • 0

Ашып тұрмын алтыншы ондық есігін,
(Еміс-еміс естілді елге есімім).
Деген сөз бар «ердің жасы екі елу»,
Ортасына келдім өмір көшінің.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер