Өлең, жыр, ақындар

Құрақ

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1993
Жел сарнаған маңы у-шу,
Желбірейді бал құрақ
Қара терең, қанды су
Алдырмайды ал бірақ.
Түссең түпсіз шетінен
Түйетайлы тұңғиық.
Су шыныны бетінен,
Сыпырады күн қиып.
Ұқсайды көл лөкке
Қара бұлттай шудалы.
Жатыр мола жиекте —
Махаббаттың құрбаны.
Не деді екен өлерде,
Тыңдады екен зарын кім?
Тұрған құрақ тереңде,
Үкісі ме арудың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сурия

  • 0
  • 0

Жиегінде толқып талы,
Шуылдайды ұлып іші.
Сурия өзен Волховтағы
Назияның сіңлісі.

Толық

Комбайншының баласы

  • 0
  • 0

Арқасын аптап күн қарып,
Ақ жүзі желге тотыққан.
Еңбекпен дала суарып,
Ерлікке оны оқытқан.

Толық

Нұрлы жаңбыр, жылы жел

  • 0
  • 0

Бұл жырларымды белгілі татар жазушысы
Ғариф Ғұбайға арнаймын.
Көп көреген түсімде
Қазан –данқы биік бұл.

Толық

Қарап көріңіз