Еламан

Балалық шақтан бірге өстік,
Жалаңаяқ құм кештік.
Жарыстық жасыл желдермен,
Жапырақтармен тілдестік.
Буындай бозғылт моншаның,
Бұрқылдатып жол шаңын.
Тікенге балақ сыдыртып,
Шеңгелдің тердік моншағын.
Сайрандап жаздың түнінде,
Күлкіні жалғап күндізгі.
Тұңғиықтың түбінде
Жусаған көрдік жұлдызды.
Мүлгідік бірге тоғайда,
Сүңгідік бірге көп ойға.
Болды бізге қиялдай,
Аспан – сурет, көл – айна.
Бір құдықтан су ішіп,
Бір қақпадан бірге аттап.
Бірге ойнап – күлісіп,
Бірге жүрдік жыр жаттап.
Құбылмадық өзгеріп,
Тез тарқайтын думандай.
Көрді бізді өзге жұрт
Тумасақ та туғандай.
Татулықпен күн өтіп,
Кеттік солай жақындап.
Көңілдерді жүдетіп
Бұрқ етті от лапылдап.
Қара түнді жамылып,
Бір вокзалдан аттандық.
Бір ауланы сағынып,
Бір қаладан хат та алдық.
От пен оқтың ішінен
Оралдық біз елге аман.
Ескі достық күшімен,
Бір жалғастық Еламан.
Жүзге деп ептеп жетерміз,
Тұрсақ қазір елуде.
Бұрынғыша өтерміз,
Кір түсірмей көңілге.
* * *
Содырлы бір сотанақ,
Бір шырқап жоғары,
Бірде кенет жата ғап,
Ішін тартып соғады,
Бұл даланың бораны.
Билейді боран,билейді,
Цирктегі аттардай.
Мың арыстан ішінде
Аласұрып жатқандай.
Боран солай далада,
Қарды шашып атады
Сол бораннан кеудемде.
Дауыл ойнап жатады.
Орнатады ол ақ тауды,
Кереметтей сиқырмен.
Ұнатады ол мақтауды,
Құстар салған қиқумен.
Жер аппақ бір бояумен.
Жатады ылғи боянып.
Ертелі-кеш боранмен
Безілдейді оянып.
* * *
Жылжып ауыр составтардай,
Бұлт кернеуі жатыр көшіп.
Жол үстінде ақшаңдақтай,
Бұрқырайды боран жанып-өшіп.
Туысып бір шатқалмен,
Туысып бір ақ қармен.
Арқырап бір ақпанмен,
Аласың борандатып,
Жел қанаты суылдаған.
Ой салады,
Көңіліңді алаңдатып.
Шіркін қазір бала болсаң,
Көк мұз кешіп дала қонсаң,
Бақыт бар ма одан артық.

---