Лениннің машуктегі ескерткіші

Күңіренді Кавказ шыңдары,
Омырауын жыртты оқ ұшып,
Толқындар өрттей шулады
Тастар да жатты соғысып.
Жаңғыртып Кавказ өзенін,
Естілді тағы жат үні.
Күткендей тұрды кезегін,
Дауыл мен оттың ақыны.
Боялған батып қанға ағаш,
Жоқ бүгін жоны тегіс жер.
Қараңғы түнмен қарбалас,
Машүкке кірді немістер.
Таң бір сурет ашты алдан
Қалмады жауда ес пен түс.
Қаланған сырлы тастардан
Көлденең тұрды ескерткіш.
— Жаңқадай тауды лақтырып,
Басады топан жер жүзін,—
Деп дұшпандар аптығып,
Қаптатты оқтың теңізін.
Борады оқ Машук тауына,
Лапылдап жанды тас күйіп.
Биіктен қарап жауына
Ленин тұрды қасқиып.

---