Әлия мектебінде

Сұп-сұр болып көшеді бұлт аспаннан,
Сұрғылт бұлттай қаланған сұр тастардан.
Бетін шайып жаңбырдың тамшылары,
Сұп-сұрғылт үй мөлтілдеп тұр жастардан.
Қарай қалдым қадалып қақпасына,
Мен іздеген терең сыр жатты осында.
Батыр қыздың ерлігін баяндайтын,
Жазу тұрды оюлы ақ тасында.
Ол оқыған мектеп бұл бір кездегі,
Оны іздеп мен неше рет күн кезгелі.
Іргесінде мөлдіреп Нева жатыр,
Тұр жарқырап Смольный күмбездері.
Іздеп келген ағасын қанша қырдан,
Көріп,
Қазір Әлия қарсы алдымнан,
Шығатындай жүгіріп, арсалаңдап,
Басатындай бір сүйіп, аңсарын жан.
Сұрайтындай елінің амандығын,
Саумал көлін
Шилі өзен,
Самал қырын.
Қарай берем мектепке
Еш хабар жоқ,
Жолықпайды Әлия маған бүгін.
Жолықпайды
Ол бүгін.
Жолықпайды
Тұрмын жалғыз
Жүрекке толып қайғы.
Қуанышта кездесу орынына
Кездеседі бұл жерде болып қайғы.
Көк Неваның қара бұлт басқан күзін,
Көлегейлеп алыпты аспан жүзін.
Қарай берем тастарға, қарай берем,
Табам ба деп бауырымның басқан ізін.
Ішке кіріп, лебізін есіткім кеп,
Тұтқасынан тартамын есіктің кеп.
Қатал жылдар хабарлап жатыр маған,
Сөйлесуге онымен кешіктің деп.
Мәңгі мұздай нөсерге ерімеген,
Сөйлеспейді,
Ол бүгін меніменен.
Даусын алып бауырымның қалдың ба деп,
Тілдесемін Неваның желіменен.
Сөйлеспейді, желде үн жоқ, тұнжырайды,
Жасын төгіп, жабырқап күн жылайды.
Тұрмын құшып мектептің қабырғасын,
Көкірегімді жаныштап бір зіл-қайғы,
Кездесердей алыстан келдім ұшып,
Қолымды да алмайсың енді қысып.
Қыршын едің Әлия,
Қызғалдақ ең,
Жатырсың, енді әжімді жерді құшып.
Қайдасың, сен Әлия қарындасым,
Іздеп келді алыстан бауырласың.
Айқайлаймын шақырып,
Көрінбейді ол.
Түсті көзден домалап ауыр жасым.

---