Қарауыл. Қара өлең
- 1
- 0
Қара өлеңнің мекені – Қарауылға келемін,
Қара өлеңнің қамы еді, қарап жүрмей жегенім.
Қарағанның ішіне көп тығылып ойнайтын,
Қара өлеңге құмартқан қара бала мен едім.
Қара өлеңнің мекені – Қарауылға келемін,
Қара өлеңнің қамы еді, қарап жүрмей жегенім.
Қарағанның ішіне көп тығылып ойнайтын,
Қара өлеңге құмартқан қара бала мен едім.
Ауылға бардым... бала күндерім кекілді,
Алдымнан шықты. Ақ жауын жуып бетімді,
Алақаныма тамшысы жылы тиеді,
Аяулы анамның аппақ жаулығы секілді.
Шакизат
Өлеңдері қандай ойлы еді!Сезінген жанның жанымен астасып біте қайнасқандай, керемет!Ақиық Мұқағалиды,маңдайы кереқарыс Маралтайды құмарта оқып мұңайсам көңіліме медет , қиналсам жұбаныш табатын едім.Енді міне менің сүйікті ақындарым тағы бір есім мен толықты.Аллаға мың қайтара шүкір мақтан тұтар Ұл-қыздары барына тəубе,тəубе!