Қырық тоғызыншы көктем!

Уақытқа қарсы тұрар жоқ амалым,
Кептеді көп жолыңды орама мұң.
Қылтиса маңдайыңнан ағарған шаш,
Ойыма ауыр мұңды көп аламын.
Сауласа жанарыңнан бір тамшы жас,
Болайын ана сенің орамалың.

Алладан сый дарыған ие күшің,
Қылығыма шалалау күйемісің,
Шалалықтан дана ұл өсті ана,
Болайын мызғымайтын сүйенішің.

Қайғырма ағарды деп тағы шашым,
Оған титтей ауырмасын әлі басың.
Үмітіңнің жалғасы алаулап тұр,
Жүзің ана әрдәйым жадырасын.

Жұбаттың әлдиіңмен түн баласы,
Үзіліп жүрегіңнің бір парасы,
Сенің ұлың болғаныма бақыттымын,
Оншақты ұлға татитын бір баласы.

Жемісі мен боламын өткеніңнің,
Өтеледі мен үшін шеккен мұңың.
Гүлі болып отырсың міне ана,
Қырық тоғызыншы көктеміңнің.

Жаңғырсын жүрегің жан сарайың,
Түспесін көңіліңе қаршадай мұң.
Арғысын алаңдама жан анашым
Арқама салып өзім арқалаймын.

Авторы: Нұрбек Бекұлы

---