Өлең, жыр, ақындар

Тістену

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 4225
Сарығұл өткен ғасырдың аяқ кезінде өмір сүрген, билікті топтан көп қорлық көрген кедей палуан екен.

Күндеңдер мына мені –
кішіртудің сол шығар бір-ақ емі.
Мен түгілі, мерт болған күншілдерден
Ақанның Құлагері.
Жүздеріңнен төгіңдер қылыш-ызғар,
содан, рас, жанымның мұңы сыздар.
Үн шығармай бәрін де ұғып тұрып,
мойындамауға тырысыңдар.
Сыртымнан ғайбат үнмен
қаралаңдар,
оқ атып найза-тілден.
Күн көріңдер, әйтеуір, қапы қалмай,
өзгені жайратумен.
Құлатыңдар мына мені –
көп өмірдің құздары, жыра, белі.
Қимылдаңдар.
Бірақ тек соның бәрі –
менің кішірмеуімнің бір-ақ емі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалқы мен тобыр

  • 0
  • 0

«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.

Толық

Дос көңілі

  • 0
  • 0

Түк емес шарбы бұлттай даңқым, жебем,
сен менің болат бауыр алтын кемем.
Дүниеде түсінетін өзің ғана
мені бар жақсы-жаман қалпымменен.

Толық

Қаладағы өмір

  • 0
  • 0

Болмаса да самсаған тал-терегі,
кең болатын қазақтың арқа-жеңі.
Отын іздеп, су іздеп жүргенде де
даламыздай жанымыз дарқан еді.

Толық

Қарап көріңіз