Алақандағы жазу
- 0
- 0
Үйде ертемен тып-тыныш,
тұрдым жайлап, тарандым.
Сосын алақаныма
атын жаздым анамның.
Кеудеңе кек келгенде
Кеудеңе кек келгенде,төріңде ой жатпайды.
Қанағат кеткен жерде,
қиянат ойнақтайды.
Астамдық жапса түндік,
ақыл-шал босады үйден.
Шыңғырып жатса шындық,
шүкірлік қашар үйден.
Шашылса сөзің желге,
топастық тамсанады.
Туралық көз ілгенде,
жалтақтық ән салады.
Әділет қалса апанда,
тайраңдар тоқтышағы.
Оранса Ар шапанға,
адалдық оққа ұшады.
Көрікті күл қылады
зорлықтың өрт құшағы.
жер беті – қырғын әлі,
жұмақтың жоқ нышаны.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Дүниеден өтті бір алып
- 0
- 0
Дүниеден өтті бір алып,
дүниеден өтті дара аға,
көсем боп, сосын сыналып,
жайсаңдықтан таймай сонда да,
Өмірдің желе-жортағы
- 0
- 0
Өмірдің желе-жортағы
толтырып шаңмен қолқаны,
тілдегенменен ортаны,
адамның бәрі өлердей
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Балауса
1 орын болады мына өлең -
Күләш Құмарқызы
Балаларға керек дүние екен. -
Күләш Құмарқызы
Бала бақшадағы балаларға керек дүние екен. -
luvvxanc1k
Қазақ Әдебиетіне как раз
Тілекқабыл Ақбота Берікқызы
Фариза апамыздың əр өлеңінде жан дүниенің құпиясы мен сыршылдығы айқындалады.Оқи отырып ой əлеміне сүңгисің)Тылсым күші бардай!