Өлең, жыр, ақындар

Кеудеңе кек келгенде

  • 01.04.2018
  • 0
  • 1
  • 4660
Кеудеңе кек келгенде,
төріңде ой жатпайды.
Қанағат кеткен жерде,
қиянат ойнақтайды.
Астамдық жапса түндік,
ақыл-шал босады үйден.
Шыңғырып жатса шындық,
шүкірлік қашар үйден.
Шашылса сөзің желге,
топастық тамсанады.
Туралық көз ілгенде,
жалтақтық ән салады.
Әділет қалса апанда,
тайраңдар тоқтышағы.
Оранса Ар шапанға,
адалдық оққа ұшады.
Көрікті күл қылады
зорлықтың өрт құшағы.
жер беті – қырғын әлі,
жұмақтың жоқ нышаны.



Пікірлер (1)

Тілекқабыл Ақбота Берікқызы

Фариза апамыздың əр өлеңінде жан дүниенің құпиясы мен сыршылдығы айқындалады.Оқи отырып ой əлеміне сүңгисің)Тылсым күші бардай!

Пікір қалдырыңыз

Абайды іздеу

  • 0
  • 0

Абай аға!
Биікте ме – қайда жүр аруағың?
Құлағыңа жете ме шағым-әнім?
Көкті кезіп іздер ем – жерде мені

Толық

Жасық

  • 0
  • 0

Жасық бала Ақтайды
қандай адам мақтайды:
әшейінде жалпылдап,
аузы тыным таппайды.

Толық

Кір-қожалақ баланың басынан кешкендері

  • 0
  • 0

Көрпем кетті шығынып,
қарамайды бұрылып,
тұрып қалдым жасқана.
"Қума мені бекер" деп,

Толық

Қарап көріңіз