Өлең, жыр, ақындар

Кеудеңе кек келгенде

  • 01.04.2018
  • 0
  • 1
  • 4941
Кеудеңе кек келгенде,
төріңде ой жатпайды.
Қанағат кеткен жерде,
қиянат ойнақтайды.
Астамдық жапса түндік,
ақыл-шал босады үйден.
Шыңғырып жатса шындық,
шүкірлік қашар үйден.
Шашылса сөзің желге,
топастық тамсанады.
Туралық көз ілгенде,
жалтақтық ән салады.
Әділет қалса апанда,
тайраңдар тоқтышағы.
Оранса Ар шапанға,
адалдық оққа ұшады.
Көрікті күл қылады
зорлықтың өрт құшағы.
жер беті – қырғын әлі,
жұмақтың жоқ нышаны.



Пікірлер (1)

Тілекқабыл Ақбота Берікқызы

Фариза апамыздың əр өлеңінде жан дүниенің құпиясы мен сыршылдығы айқындалады.Оқи отырып ой əлеміне сүңгисің)Тылсым күші бардай!

Пікір қалдырыңыз

Алтын пияз балладасы

  • 0
  • 0

Алып-сатар базарлардың алтын дидар ханымы,
Жанарларға жас алдырған жақындатпай жалыны.
Бүкір кемпір Горпинаның мойнына асылып,
Қыздар тағар бұрымының семгендігін жасырып.

Толық

Сақтандыру

  • 0
  • 0

Патша-күн, жұлдыз емес,
көртышқан құндыз емес.
Күн-жалын лапылдаған,
жоламас ақылды адам –

Толық

Фрагменттер

  • 0
  • 0

Бірінші әуен
Өлгендермен бірге өліп
қаншама рет түңілдім.
Сосын тағы өлмейтұғын жыр болып

Толық

Қарап көріңіз