Өлең, жыр, ақындар

Алатау

  • 23.08.2018
  • 0
  • 0
  • 3708
Алатау, айбатты тау, өр еңселі,
Таң сайын тереземнен көрем сені.
Көктемде сел тасытқан сен туралы
Келеді ағытылмай өлең селі.
Батты ма сені сүймей бір рет Күн,
Мәңгілік даламызды тұғыр еттің.
Өлмейтін күй шығарса Құрманғазы,
Мен саған басымды ием, құдіреттім.
Тағдырдан, табиғаттан теңесті кім?
Құрамыз баурайында кеңес бүгін.
Заңғар тау сен есіме түсірерсің
Жердің де беті тегіс еместігін.
Біреуге ар, біреулерге нәр жетпейді,
Бұлбұл да күні-түні әндетпейді.
Ақылды адамдардың жаны мұңды,
Асқар тау шыңдарынан қар кетпейді.
Аязға, апатқа да тең шыдарсың,
Шаң тұрса, жаңбыр жауар, аршыларсың.
Қазақтың мәртебесін бейнелеуге
Соғылған сом ескерткіш сен шығарсың.
Жабады шалғайыңды әрдайым нұр.
Жарады жазғытұры тал, қайың бүр.
Қашаннан Қасиетті Алатауым,
Басың — мұз, қойнауың — ән, баурайың — гүл.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күй

  • 0
  • 0

Жалғаннан мынау безінген,
ботасы өлген боз інген,
сүт ағызбай емшектен,
қан ағыздың көзіңнен.

Толық

Күн шыққанда күліп оян

  • 0
  • 1

Көктем келсе — құлпырар гүл әрқашан,
Жапырақ жайса — бітеді шынарға сән.
Ештеңеге шаттана алмайсың сен —
Қаулап өскен шалғынға қуанбасаң.

Толық

Мен туған үй

  • 0
  • 0

Біздің үйден жұрт жаңалық табатын,
Әкем елге хабар беріп жаңа тым,
Әңгіме айтып отыратын, түзетіп
Москваның уақытымен сағатын.

Толық

Қарап көріңіз