Өлең, жыр, ақындар

Шабыт

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1999
Тағдырдан шабыт тілеп жалынбаймын,
Мінезім бар өзімше жалындайтын.
Бермесін жиендікпен тартып алсам,
Несі бар, жақсы өлеңнің жазылмайтын.
Көлеңкесі бола алман "жанды елестің",
Жеңісін қолдан бермен жырда егестің,
Қуанышым, бақытым — бәрі өзіңсің,
Сен тұрғанда өмірде жарлы емеспін.
Айнала мүлгіп манаурап,
Түн тынысын алады.
Су түбінде ай аунап,
Діріл қағып барады.
Қиялым асау толқындай,
Арманды тербеп келеді.
Тұрармын кайтып толқымай.
Табылмай көңіл керегі.
Жұлдыздар көзін ілмейді
Шолпан тұр жерге қарайлап,
Әттең ол бірақ білмейді,
Таң келерін арайлап.
Жайыпты суға қанатын,
Ақша бұлттар алыстан.
Сапарым ұзақ баратын,
Мазасыз жаным алысқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен бір жанмын

  • 0
  • 0

Ойларға тұтқындағы
Тәңір–ау, қайда барам табан асты,
Көңіл күзгі аспандай, маза қашты.
Мен жалғызбын, ойлар көп тұс-тұс жақтан,

Толық

Жан еді ғой аяулы

  • 0
  • 0

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.

Толық

Орман

  • 0
  • 0

О, ну орман, жақсы орман,
Ғасырлармен жасты орман.
Жаралдың ба, кім білсін,
Ұшқыр қиял, ащы ойдан.

Толық

Қарап көріңіз