Оян заманның адамы

Кесірленіп тамаққа төккізетін адам бар,
Мүгедекті мазақтап тепкізетін адам бар,
Боқауыз-сөз жаттатып,
Үлкендерден аттатып,
Өсекпенен xалықты сөккізетін адам бар.
Заман сондай дегенмен неге жауыз адамдар?
Гүл егетін жайнатып,
Шай беретін қайнатып,
Қайырымды адам бар,
Сәбилерін ойнатып,

Әр мейрамды тойлатып,
Алтын жүзді адам бар,
Садақасын қалдырып,
Сыйлықтарын алдырып,
Тарататын адам бар.
Көмек қолын созатын,
Жаманды ойлап тозатын,
Жүрек жұмсақ адам бар.
Мейлі болсын жауында,
Мейлі болсын ауырда
Тату болғын адамда

Біреулер жүр армандап,
Шет елдерді,Дубайды.
Қарапайым xалықтар,
Ондай сағым қумайды.
Алтынды ойлап адамдар,
Жарысады қаттырақ.
Нансыз жүрген адам бар,
Отбасы үшін шапқылап.

Гауxар тасты сұрайды,
Алып бер деп айды да.
Мүгедектер жылайды,
Жағып бер деп майды да.
Ас таңдайды өзінше,
Қой етінен қашады.
Жетімдегі төзімше?
Қашан тойып асады?
Менсінбейді жастарың,
Ескі болған көлікті.
Алыста жүр аштарың,
Иіскелеп өлікті.

Алла берген келбетті,
Өзгертеді басқаға,
Шексіз жанды жерлетті,
Ота істеліп басқа да.
Аямайтын бір-бірін,
Ұрпақ келді өмірге.
Көре алмайтын тірлігін,
Қарамайтын көңілге.

Өмір атты өткелден өтейікші сүрінбей,
Бір-біріне әрдайым жүрейікші күлімдей.
Сыйлап сүйіп адамды жақсы тілек айтайық,
Бағалайық барлығын "бүгін соңғы күніңдей".

---