Өлең, жыр, ақындар

Мұрат ақынның замананың түріне шағарғаны

  • 16.03.2019
  • 0
  • 0
  • 4586
(Қазан басылымынан, 1908 жыл, 16-бетте.)

Бірсіндеп садақ асынған,
Біріндеп жауды қашырған.
Қорамсаққа қол салған,
Қозы жауырын оқ алған,
Атқан оғы жоғалған,
Еділде тұрып оқ атса,
Жайыққа оғын жоғалтқан.
Жайықта тұрып сырқаса,
Еділге оғын жоғалтқан.
Астраханда тұрып сызғырса,
Ақырғанда лебіне,
Аузы түкті кәуірдің,
Алтынды туы жығылған!
Өгіз тауда өкіртіп,
Он екі ханды өлтірген,
Дегеніне келтірген.
Көлденең жатқан
Көк нарын,
Орақ Мамай сорлының,
Ойдағы дәурен болмас деп,
Күнінде ойран салып көрген жер.
Табаны жерге тимеген,
Маңдайы күнге күймеген,
Тұлпардан өзге мінбеген,
Құрмаласқан құдада,
Құдаласқан досыма,
Артығым кетті демеген.
Бұқшаттың бойы боз қамыс,
Жаңбыршының жалғыз телі ағасы.
Елімді кәфір алар деп,
Тыным алмай көшкен жер!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ер жігітке оқ тиді

  • 1
  • 5

Ер жігітке оқ тиді
Қыл мықынның түбінен.
Жантайып жатып көп іштім,
Жаздықтың шалшық көлінен.

Толық

Біз ер едік

  • 0
  • 1

Біз ер едік, ер едік,
Ен Нарында жүргенде
Еріккенде ер едік,
Ерінгенде би едік.

Толық

Қайда бар

  • 0
  • 3

Артымда қалған алғаным,
Қытайы қызыл көйлегі
Күнге қойсаң оңар ма?!
Мұндай қорлық болар ма?!

Толық

Қарап көріңіз