Өлең, жыр, ақындар

Бар екем

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1360
Апырым-ау, жоқ па, бармын ба,
Соға ма, жоқ па жүрегім?
Жоқ әлде тас боп қалдым ба,
Осы мен, достар, кім едім?
– Тұр енді,- дейді күбірлеп
Жерімнің желпіп самалы,
Көзімнен тұман біріндеп
Серпіліп кейін барады...
Таптым - ау жаңа өзімді,
Таныла берді маңайым.
Ашайын жұмған көзімді,
Кәнеки, қайта қарайын:
Әнеки шаңқан атырап,
Әнеки жасыл жапырақ,
Әнеки жайсаң - жас құрақ,
Мінеки қара топырақ.
Мынау не? Күн ғой баяғы,
Кәдімгі біздің жарық күн.
Басынан асып барады
Алатау деген алыптың.
Әнеки қызыл көбелек,
Жалауын жайды, көтерді.
Мына бір ұшқан ара кеп
Шағып та кетті шекемді.
Апырым-ау, шын ғой бәрі де,
Әлемім жарық, кең екен.
Бар екем, достар, әлі де
Көрерім әлі көп екен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ сәуле

  • 0
  • 0

Қара жер, көк құрақ, қызыл гүл,
Көк аспан, көк теңіз мөп-мөлдір,
Жарық күн жарқырап жанып тұр
Дүниені ақ сәуле жауып тұр.

Толық

Достарға

  • 0
  • 0

Ассалаумағалайкум азиялық – достарым африкалық достарым!
Өздеріңсің алыстан аңсап тосқаным.
Алдарыңда аппақ басымды иемін,
Әр біріңді баурыма басып сүйемін!

Толық

Мұң туралы

  • 0
  • 2

Мұңдымын деп шағынбаймын қашанда,
Қорқам бірақ тіпті мұңсыз жасауға.
Мүмкін бе екен шексіз сүйіп өмірді,
Сол өмірдің мұңдарынан босауға.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар