Өлең, жыр, ақындар

Жер

  • 21.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2388
Байланысын қара жер мен адамның,
Баяндайды баяғысы бабамның:
Жатыр мөрі тақырларды таңбалап,
Тірлік үшін тынбай басқан табанның.
Үгітілген бор сүйегі бабамның,
Ішінде жүр жел үйірген тозаңның.
Жатыр өлген күмбездердің сынығы,
Жатыр орны жанып кеткен базардың.
«Жерде тіл жоқ, мылқау» дейді, сенбеңдер.
Жалған сөзді жалған деңдер, көнбеңдер!
Жасасын, жер, ата мекен, жер!- деңдер
Жерден, достар, жырақ кете көрмеңдер!
***
Кезіп - кезіп Қорқыт атам Бетбақты,
Кең даладан өлмейтін жер таппапты,
Таппаса да арман бетін қақпапты,
Желмаяның жез бұйдасын тартпапты.
Қорқыт атам аралапты тау-тасты
Сонда бір күй безілдеген бастапты.
Сол күй ұзақ өлімді айтып қақсапты,
Қорқыт атам сонда - дағы саспапты.
Қорқыт атам сонда - дағы саспапты,
Туған жерін тастамапты, қашпапты,
Бар арманын қобызына тапсырып,
Қалдырыпты қазаққа сол аспапты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз атымнан

  • 0
  • 0

Драмашы боламын да,
Таңдандырам театрды демеймін.
Тапқан жоқпын таңдап әлі,
Тарихын да таңғажайып геройдың.

Толық

Қайың

  • 0
  • 0

Тынымсыз соқты жел борап,
Шайқады биік қайыңды.
Сұлуды белден алды орап,
Қайыңның шашы жайылды.

Толық

Бір драматург туралы

  • 0
  • 0

Ұзақ түнде көп күшенді ісініп,
Пьеса шіркін шыға қоймай, қысылып.
Жамап-жасқап қырық шоқпытты ақыры
Көріп еді театрға ұсынып,

Толық

Қарап көріңіз