Өлең, жыр, ақындар

Жер

  • 21.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2475
Байланысын қара жер мен адамның,
Баяндайды баяғысы бабамның:
Жатыр мөрі тақырларды таңбалап,
Тірлік үшін тынбай басқан табанның.
Үгітілген бор сүйегі бабамның,
Ішінде жүр жел үйірген тозаңның.
Жатыр өлген күмбездердің сынығы,
Жатыр орны жанып кеткен базардың.
«Жерде тіл жоқ, мылқау» дейді, сенбеңдер.
Жалған сөзді жалған деңдер, көнбеңдер!
Жасасын, жер, ата мекен, жер!- деңдер
Жерден, достар, жырақ кете көрмеңдер!
***
Кезіп - кезіп Қорқыт атам Бетбақты,
Кең даладан өлмейтін жер таппапты,
Таппаса да арман бетін қақпапты,
Желмаяның жез бұйдасын тартпапты.
Қорқыт атам аралапты тау-тасты
Сонда бір күй безілдеген бастапты.
Сол күй ұзақ өлімді айтып қақсапты,
Қорқыт атам сонда - дағы саспапты.
Қорқыт атам сонда - дағы саспапты,
Туған жерін тастамапты, қашпапты,
Бар арманын қобызына тапсырып,
Қалдырыпты қазаққа сол аспапты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Химияға байланысты бірер сөз

  • 0
  • 0

– Жырлаңызшы, - деп маған химияны,
Жас редактор жалынып қиылады.
Бастаңызшы, тек аға, саспаңызшы,
Өлең сонда оп-оңай құйылады.

Толық

Правдаға

  • 0
  • 1

Мен бала едім тұңғыш сені көргенде,
Тұңғыш рет тіліңді ұға білгенде.
Сен, қаралы көз жасыңмен естірттің
Әкем менің - ұлы Ленин өлгенде.

Толық

Жарықтар туралы

  • 0
  • 0

Әрбір жарықтың өзіне лайық күші бар,
Әрбір жарықтың өзіне тән келер құсы бар,
Бір жарықтар бар жанатын, мәңгі сөнбейтін,
Дауыл соқса да, толқын басса да көнбейтін.

Толық

Қарап көріңіз