Қойшы мен ақын
- 0
- 0
Қойшының аулы - жыр аулы,
Ұмыта алмаймын оны мен.
Кетемін жырлай аралап,
Құмдардың қисық жолымен.
Шың мен теңіз
Граниттен қалап тасын,Жылтылдата мұнарасын
Көтердік біз Ленин шыңын биікке.
Жарқырайды күн төбеден,
Бұлт аса алмай, шөкті төмен,
Жатыр теңіз шыдай алмай күйікке.
Тынбайды ол - ысқырады
Тулайды ол - ышқынады
Атылады кеудесіне асқардың.
Бірде ыңыранып жаралы аңдай,
Ұлып бірде аш қасқырдай –
Жұтқысы бар жұлдыздарын аспанның.
Астында оның жатыр дажал,
Бұрқырайды бетінде ажал –
Дүниені бір құшағына алмақшы;
Қандырғанша өз құмарын,
Сорып қанын, алып жанын,
Мұздай суық табытына салмақшы.
Тәңірісіндей бар құдіреттің
Тірегіндей жер мен көктің –
Алдымда тұр биік шыңы
Лениннің Жалтылдайды төбесінде,
Жаңа шұғыла қосып күнге
Жалын атқан жанды туы өмірдің.
Тентек теңіз, ысқыр, шула,
Мейлің жындан, мейлің тула,
Мызғымайды, алдында шың тұрады!
Граниттің соққан жарын –
Күйретіліп толқындарың,
Темір топшың омырыла сынады!
1948
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Еңбекшілер тезіне
- 0
- 0
Сын күшейсін, мін түзелсін,
Сыннан өтсін сан жұмыс.
Сыналансын кемтік жері,
Мінсіз болсын бар жұмыс.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Каусар
Өте керемет -
Ок
Ок -
Әсел Айша
Өте ақылдымыз -
Динара
Шынымен де әдемі мектеп екен
Бекзат
Әбділдә Тәжібаевтың Шың мен теңіз өлеңі керемет