Өлең, жыр, ақындар

Шың мен теңіз

  • 23.03.2019
  • 0
  • 1
  • 1293
Граниттен қалап тасын,
Жылтылдата мұнарасын
Көтердік біз Ленин шыңын биікке.
Жарқырайды күн төбеден,
Бұлт аса алмай, шөкті төмен,
Жатыр теңіз шыдай алмай күйікке.
Тынбайды ол - ысқырады
Тулайды ол - ышқынады
Атылады кеудесіне асқардың.
Бірде ыңыранып жаралы аңдай,
Ұлып бірде аш қасқырдай –
Жұтқысы бар жұлдыздарын аспанның.
Астында оның жатыр дажал,
Бұрқырайды бетінде ажал –
Дүниені бір құшағына алмақшы;
Қандырғанша өз құмарын,
Сорып қанын, алып жанын,
Мұздай суық табытына салмақшы.
Тәңірісіндей бар құдіреттің
Тірегіндей жер мен көктің –
Алдымда тұр биік шыңы
Лениннің Жалтылдайды төбесінде,
Жаңа шұғыла қосып күнге
Жалын атқан жанды туы өмірдің.
Тентек теңіз, ысқыр, шула,
Мейлің жындан, мейлің тула,
Мызғымайды, алдында шың тұрады!
Граниттің соққан жарын –
Күйретіліп толқындарың,
Темір топшың омырыла сынады!

1948



Пікірлер (1)

Бекзат

Әбділдә Тәжібаевтың Шың мен теңіз өлеңі керемет

Пікір қалдырыңыз

Нартай

  • 0
  • 0

«Тартып жібер, Нарекесі, сырнайды.
Сырнайлатпай, сірә, көңіл тынбайды.
Ұшыр, ұшыр ақ тұйғындай әніңді,
Төк жырыңды, туған жұртың Тыңдайды!»

Толық

Қан тамырлар

  • 0
  • 0

Тарам-тарам қан тамырдай,
Ертелі-кеш соққан тынбай,
Телефонның сымдарынан
Дамыл алмай жүргендей қан,

Толық

Бір дос туралы

  • 0
  • 0

Домалақ бір досым бар дөп-дөңгелек,
Келеді кең жолдармен көп дөңгелеп.
Өнері оңай тапқан жазушылық,
Өтпейді жазғандары етпей көмек.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер