Өлең, жыр, ақындар

Күздің соңғы шуағы

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1986
Сабағынан жүзімдей үзіліп нұр,
Нұр астында жатады қызынып қыр.
Қайтып қара бұлтынан шықпайтындай
Қарайды күн,
Қарайды сүзіліп бір.
Көгал қайда көк-жасыл барқытыңдай.
Арық суы ағады арты тұнбай.
Соңғы сәуле,
Соңғы нұр,
Соңғы шуақ
Өте шыққан шілденің сарқытындай.
Ыстық пенен суықтың өліарасы...
Енді қалай жасарып,
Жаңарасың?!
Күзгі шуақ
Өзі де ұйқылы-ояу
Шала мас қып қойыпты бал арасын.
Жолдың ұлпа шаңы да қонды шұбап,
Жапырақсыз кей ағаш болды шұнақ.
Алпыстағы ағайдың
Айна қылып,
Көңілімен ойнайды соңғы шуақ.
Қызығым ең,
Тойым ең,
Тұрмысым ең.
Қайран күндер, кеттің бе жыл құсымен?
Асыл таспен ойнаған ақ сәуледей
Ойнайды шал өзінің құрбысымен.
Қайран ғұмыр,
Өтіп-ақ барасың ба?!
Қимастық бар күннің де қарасында.
Әйел солай қарайтын өткеніне
Қырық бес пен елудің арасында!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайсысы қайда барады?

  • 0
  • 1

– Қасқыр, қайда барасың?
– Қой қырғалы барамын.
– Қарсақ, қайда барасың?
– Қаңғырғалы барамын.

Толық

Жазираның жалғыз сәні жаздағы

  • 0
  • 0

Жазираның жалғыз сәні жаздағы
Жиде гүлі қызыл шоқтай маздады.
Бұтаға бір қонып алып
Жас бұлбұл

Толық

Әпенде

  • 0
  • 0

— Іздей-іздей қасқа атты,
Күн ұзаққа бас қатты!
Көрген жоқпын әлі үйді!—
Деп кәрия налиды.

Толық

Қарап көріңіз