Сәкен аға
Біз үшін ертегідей ғажап атың,
Таңырқап қаншама ақын жаза алатын.
Жарасар қалай айтып мақтансақ та,
Қазақтың бір өзіңдей азаматын.
Жайдары Жетісудың атса таңы,
Жер жарып Жетісудың жатса атағы.
Ол сенің шапағатың деп білемін,
Жез таңдай жырдың жүйрік ақсақалы!
Жамбыл десем елестеп тау қыраны,
Дауысымен жартастар жаңғырады.
Жамбыл тойы секілді өлең тойы,
Ал, жігітім, қолыңа домбыраны.
Тірлікте пенде бар ма мұңсыз өткен,
Мұңсыздық, бір басыңды құнсыз еткен.
Сағаттай соғып тұрып тоқтап қалған,
Жырсыз өткен күндерім, үнсіз өткен!..
Ақын деген ақының жалған ақын,
Атын айтпа, даңқымен жер жаратын.
Көп шығарып не керек, от шығарған, –
Бір өлеңі болмаса таңданатын.
Сәлем бердім, туған жер, әр күні арман,
Сәлем бердім, баба жұрт, жақсы ағайын.
Табиғаттан дәуірім тартып алған,
Жетісудың теңізі – Қапшағайым!
Cәл сүрінсем, сүйей өзі тұрғызып,
Өмір деген өтер бастан бір қызық.
Сол өмірге жалау болған жүрегім,
Тірлігімнің моторындай тұр қызып.
Қанатын жайып қиялап ұшқан жас қиял,
О дағы бір аңсаған тоят аш қыран.
Қанталап көзі, тінтеді жерді биіктен,
Тінтеді жерді, тұманды бауыр астынан.
Еркелеп келші маған, еркін өлең,
Шабыттың жандыра алсаң өртіменен.
Көңілдің көк жиегін түріп тастап,
Аспандай жауып-жауып серпілер ем.
Жыр дегеннің жыр емес қой барлығы,
Бұлбұл даусы, емес құстың таңғы үні.
Раушандай болмас тегі гүл біткен,
Сұлулардың ұқсамайды тағдыры.
Таралған бұғы мүйіз тау шынарым,
Тұр ма екен жапырағы тауысып әнін.
Көңілсіз кездерінде көгіңнен мен,
Өлеңмен таңғы шықтай тамшылармын.
Қалжырап сағыныштан, үміттен де,
Көңілім құлазыса суып демде.
Сол кезде күн көзінен от аламын,
Шалқайып жатқан жасыл шығып белге.
Өлмегендер –
Тірі кетіп, үйіне келмегендер.
Отан үшін өмірін көктей қиып,
Сүйем жерін жауына бермегендер,
Соғады жүрек!
Сенде де, жаным, менде де
Дүрсілдеп мынау кеудеде.
Күнімді бір сәт қарата көрме деймін мен,
Соғады жүрек сезіммен толқып, бұлқынып,
Кеудемнен шығып, шығандай бөлек ұшардай.
Аққудай әсем айдынды сүйіп, сілкініп,
Арманым болған ақ бұлтты барып құшардай.
Алаңсыз күліп жүргенде,
Алқымдар өмір ой салып.
Көсілер сонда бір демде,
Кісінеп келген тай шабыт.
Ағыны жаға жанып атқылаған,
Айтады арман жайлы ақ бұлақ ән.
Секіріп тастан-тасқа толқындары,
Күледі жас баладай пәк күнәдан.
Таулардан ақбоз құлап таң,
Толғатқан шақта күміс күн.
Сай жаққа өрген бұлақтан,
Етпеттеп жатып су іштім.
Жаңбырын, ақ шуағын құйып кеуде,
Жыр бағын сыйға тартсам сүйікті елге.
Сол бақтан үнім тарап кеңістікке,
Дауысым жетсе менің биіктерге!
Ғашықпын десем... қайтесің, кет дейсің бе,
Салқын қарап, сезімді теппейсің бе?
Арманымды бүркемей айтсам саған,
Өзгелерге күлкі азық етпейсің бе...
Бір күлкім бұл, ернімнен төгілмеген,
Бір жарқыл бұл, көзімнен көрінбеген.
Бір гүлін көңілімнің келдім сақтап,
Жолықпай жүрген жанға өмірде мен.
Ойламап ем болам деп саған ғашық,
Бір сөзіңмен кетпесең санамды ашып.
Көңіл құрғыр ұры екен, байқаусызда,
Мөлдіретіп тұндырар жанарға шық.
Әйел жаны тең келмес өзге асылмен,
Әйел жанын өлшеме өз басыңмен.
Саған деген төгемін сағынышты,
Оңашада төгілген көз жасыммен…
Мен егіліп алдыңда жылап тұрдым,
Жария емес өзгеге жан-арыммен.
Ал сен болсаң, шылымды лақтырдың,
Өшіріп, үнсіз отын табаныңмен.
Жел болып маңдайымнан неге еспедің,
Неге еспедің, айналды елеске мұң.
Көздерім суретіңе жиек болып,
Ұзақ түн ұйқым келер емес менің.
Еңкіш емес, емендей түзу едің,
Байқамадым, қонғанын жүзіңе мұң.
Құдіреттім-ау, бұл күнде өзің тұрмақ,
Басып кеткен тең келер ізіңе кім?!
Үндемедім...
Мұндайда дәрменсіз ғой тіл дегенің.
Айтарымды көзіммен айттым бірақ,
Түсіне алмай түкке де жүрген едің.
Ұмытсаң да...
мен сені ұмытпадым,
Сезімнің сетінетпедім суыртпағын.
Төгіліп ақ жібектей, көкжиектен
Қоштаспадым,
Сен-дағы қош демедің,
Қызығы қалмағандай ештеңенің.
Десем де, сенім толы үмітпенен
Не деймін...
қалай саған жеткіземін,
Бір кезде асау, ерке өрт қыз едім.
Есейдім, енді бүгін сол уақыттың –
Әйел көңілі, айт, қашан шағылыпты,
Әлдилеумен бар арман, бар үмітті.
Келген жәйлап, білдірмей, уақытпенен,
Мойындамай жүреді ол кәрілікті.
Бұлтты болса көк аспан, мен де бұлтпын,
Айығайын бұлтымнан емделіп бір.
Бұлт астынан жарқ еткен күндей болып,
Жабыққанда жаныма сен келіп тұр!
Өтті уақыт, автобус тез келмеді,
Тез келмеді, тыныштық өзгермеді.
Бөлектеніп біреулер сыбырласар,
Еске түсіп кеткендей көз көргені...
Қайдасың, ыстық үміт, сазды әуенім,
Жанымды тынып қалған қозға менің.
Алсаңшы тағы да бір сілкіп-қағып,
Десең бұл бұйықпасын аз ғана өмір.
Ұқсамайды әзілқой жездеге өмір,
Көп екен ғой сезгеннен сезбегерім.
Біртін-біртін жүректен отыңды ұрлап,
Істейді екен уақыт өз дегенін.
Енді ғана бой жеттім...
Жасымды сен сұрама,
Өткен жылдар бейне түс, ойда ылғи тұра ма?
Болсам-дағы бұл күні сүйіктісі біреудің,
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі