Аспан бүгiн ағыл - тегiл жылады
Аспан бүгiн ағыл-тегiл жылады,
Мөлдiр тамшы қара жерге төгiлiп.
Жанарымның моншақтары құлады,
Көңiлiмнiң қабырғасы сөгiлiп.
Көрiнермiн жұмбақ тым
Көрiнермiн жұмбақ тым...
Қиял – теңiз, тереңiне шым баттым.
Өзiңiздi аңсадым.
“Сiз” деп соққан жүрегiмнiң лүпiлiн
Сенi iздеп сандалады жүрек
Сенi iздеп сандалады жүрек,
Қайтадан жолықтырдым неге?
Тiлегiм таңда қалды түлеп,
Тағдырдан қорық, құрбым, деме.
Айтшы, түндер, жазығым не?
Айтшы, түндер, жазығым не?
Ояттың жұлқып жағамнан.
Бұл өмiрдiң жазы кiмде,
Қайда ұшып кеткен ақ арман?
Жанға сая таптырмады саябақ
Жанға сая таптырмады саябақ.
Мен мұңайдым, ағаш та мұң, тас та мұң.
Сiзге деген сезiмiмдей аялап,
Ерiп жатқан аппақ қарды баспадым.
Ендi қашан жүздесем?
Ендi қашан жүздесем?
Тап болып ең тағдырыма күзде сен.
“Сағыныштан сарғайттың ғой бар ма едi бiзде есең”
Деп тәңiрге тiл қатып ем түндерде.
Жанарыңнан жаз күтiп ем
Жанарыңнан жаз күтiп ем,
Күз бе едiң?
Жүрегiме үңiлмедiң, жүзбедiң.
Жылап тұрдым жүзiм шыққа малынып,
Махаббаттың масайып шарабына
М ахаббаттың масайып шарабына,
Е сеңгiреп есiмнен айырылдым.
Н ұр боп әлде бойыма таралды ма,
С аған неге соншама қайырылдым.
Арманымның ақ жейдесi шешiлiп
Арманымның ақ жейдесi шешiлiп,
Ақ үмiттiң қолаң шашы кесiлiп
Қалғанына кiм кiнәлi?
Әлде өзiм...
Далада дауыл емес, сұйық жел естi
Далада дауыл емес, сұйық жел естi,
Жанымды мұң торыды, күйiк емес-тi.
Түсiмде көрiп сенi жете алмай,
Оянып кеттiм тағы сүйiп елестi.
Бiр күн елес
Бiр күн елес –
Сағынышым пәнилiк,
Жанмен бiрге аттанатын жұмаққа.
Сенi ғана таниды, ұқ.
Жасын ойнап, жаңбыр жауды, саналым
Жасын ойнап, жаңбыр жауды, саналым,
Сенi ойлаған бұл менiң жабығысым.
Анау жасын – жарқылдаған жанарың,
Ал тамшылар – мөп-мөлдiр сағынышым.
Ақ қарыңды сағындың ба, қара жер
Ақ қарыңды сағындың ба, қара жер,
Өткен күнге жете алмай өкiнiп.
Аяп сенi ағаш дедi:
“Ала бер,
Жылап тұрған аспан емес, мен едiм
Жылап тұрған аспан емес, мен едiм,
Жанарыңның жасын отын сағынып.
Аңсағанда тамшыларды төгемiн,
Көкке барып, бұлт жейдемдi жамылып.
Бәрiмiз нүктемiз түбiнде
Бәрiмiз нүктемiз түбiнде.
Бақытты сұраймыз бүгiнге.
Керек пе?!
Жалғанның қызығын, байлығын
Өлеңiмдi iздесiн
Көтеремiн
Дей берiңiз:
“Сезiмiңнiң отына түс, күй, жасы.”
Мұңлы тағдыр ұсын, мейлi қинашы.
Жауып тұр ақ қар
Жауып тұр ақ қар...
Ақ қарға сырды ақтардым.
Құлдилап төмен
Құлады жерге ақ қар – мұң.
Сағыныш тырнағын батырды
Сағыныш тырнағын батырды...
Ештеңе қалмады татымды.
Есімнен шығарып барыңды,
Ұмытып қалсам ғой атыңды.
Жаным жүдеу, жүз сынық, ішім нала
Жаным жүдеу, жүз сынық, ішім нала,
Неге ұшады әуеде құсым дара?
Алданғаным арманға бекер екен,
Сізді көрген сәттерім – түсім ғана.
Бола алмады дала, қала, үй мекен
Бола алмады дала, қала, үй мекен,
Бәрі өзгеше, көңілдегі күй бөтен.
Күтіп жүрсем кірпігіме мұз қатып,
"Мына аязда... ессіз шығар" дей ме екен?
Жүректің мынау жыртығын
«Жүректің мынау жыртығын, – деп ем, – жамашы»...
Ауысты айдың, айналды күннің жаңасы.
Хабарсыз жүрсіз көңілді неге қиратып,
Ұмытқансыз-ау шамасы.
Бір ауыз хат жазсаңызшы, құрыса
Бір ауыз хат жазсаңызшы, құрыса...
Деген едім қар көңілім жылыса.
Қайдан пана таба алады жүрегім,
Іште дауыл, сыртта боран ұлыса?
Қайран да, қайран, қайран күз
Қайран да, қайран, қайран күз,
Жолығып қалдық қайдан біз?
Жетегіне еріп арманның
Тағдыр жолында тайғанбыз.
Арманым да адыра қап, күйреген
Арманым да адыра қап, күйреген,
Үмітімнің қауырсыны сиреген.
Жапырақ қой қоштасарда, мен емес,
Жылап тұрып, соңғы биін билеген.
Жаурадым-ау тыңдап күздің әнін көп
Жаурадым-ау тыңдап күздің әнін көп,
«Жылыт» деп ем, неге өртедің жалын боп?
Қанатымның қауырсынын өрт шалған,
Қоштасар ем, қоштасуға әлім жоқ.
Кірпікке тағы да қонар мұң
Кірпікке тағы да қонар мұң,
Неге мен күлуді доғардым?
Өзімнен адасып… іздедім…
Қай жерде, қай күні жоғалдым?
Құралайдың салқыны
Қиялымда жүрем енді тербетіп,
Жүрек жатыр ақ жауынын селдетіп.
Аспанның да түнеріп тұр қабағы,
Астана да суық тартты сен кетіп.
Саумал түннен аппақ арман сауамын
Саумал түннен аппақ арман сауамын,
Қара жерге ақ қар болып жауамын.
Кетсем деймін аспан жаққа, жыраққа,
Мен білмеймін себебін,
Көз жасымнан дымқыл тартқан күз демі
Көз жасымнан дымқыл тартқан күз демі,
Халімізден хабарсыз-ау біздегі.
Сен келердей терезеге қадалып,
Қарашығым неге сені іздеді?
Жанардың хаты
Өзегімді неге өртейді барша мұң?
Оралар ма, оралмас па бал шағым?
Сізсіз өмір, көзсіз қоғам ішінде
Өзімді іздеп, жоғымды іздеп шаршадым.
Жолайырықта жолықтық
Жолайрықта жолықтық, жол екіге бөлінді.
Өзіңізсіз өмірім тым көңілсіз көрінді.
Кезіктіңіз неліктен жүрегімнің сорына?
Шыға алмадым, шырмалып сезімімнің торына.
Табылмай жанымның тұрағы
Табылмай жанымның тұрағы,
Таусылмай тағдырдың сұрағы,
Жып-жылы сәттерді қия алмай,
Көзіме ыстық жас тұнады.
Жолымды бөгеді, білмеймін, неше ырым?
Жолымды бөгеді, білмеймін, неше ырым?
Өзіме тиді-ау қырсығым, кесірім.
Айтылмай не мұңым, не сырым,
Телефон көзімнің жасына тұншықты.
Пікірлер
-
Гүлнара Әбікенқызы
Жарайсың, тамаша мақала! -
Біржан
Жарайсың. -
Біржан
Өте дұрыс айтылған. Тамаша.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі