Заулашы желі Арқаның
Суылдайды, ышқынады,
Арқа желі үн қатады,
Кейде зулап ысқырады,
Кейде ән салып шырқатады.
Суылдайды, ышқынады,
Арқа желі үн қатады,
Кейде зулап ысқырады,
Кейде ән салып шырқатады.
Гулейді жел, сусылдайды жас тоғай,
Ұйтқиды жел, ойнақтайды тоқтамай.
"Жел тәңірінің" тақтасы тұр қияда,
Арфасы жоқ жел сайратқан шертіп жәй.
"Бейне ағылшын бағындай" деп
Неге айтты екен осынау бақты.
Ағашы, құсы тағыдай көп
Кемітті екен кім бұл жақты.
Теміртаудың тепсеңінде бір қайнар
Мөп-мөлдір боп жатыр шығып тереңнен,
Бұл қайнардан аңыз болған көп жайлар,
Шежіре қыз айтса халық кенелетін.
Кек пен шердің майданындай кер дала,
"Бестау", "Машук" арасында аз жер ғана,
Сақтап ұлы ескерткішті тас бөктер,
Тұр тұнжырап мұң бөленіп бір сала.
Қысса мен көп оқығам дастандардан,
"Қап" деген бір тау бар деп аспандаған,
"Сиқырлы сай-саласы жын жайлаған,
Апатты қиясынан аспайды адам".
Қош айтып туған қалаға,
Аттанып алыс қиырға.
Бет алып жаңа далаға –
Бел байлап кеттік "қиынға".
Өмірге сай өрт талап,
Серік болып жасында,
Қандай өнер сен қалап,
Алам десең қасында.
Шын ұғып өмір ләззатын
Кең болжап өлім салмағын,
Досына жазған бір хатын
Оқығанда ойға алғаным...
Асыға аңсап барғанымда алдымнан
Айдай толқып қарсы алғаның есімде.
Жүрегімде өшпейтін із қалдырған
Шын елжіреп, шын жанғаның есімде.
Кездестім неге мен саған,
Тарттың сен неге бойыңа?..
Өшпейтін арман сен маған,
Орнаттың мәңгі ойыма.
Аршып ағаш жапырағын бұтақтан,
Күз сұрын ап бақты мүлде жұтатқан,
Күн шұғыласы үрей жерге үңіліп,
Әлсіз жылу қытықтайды жырақтан.
Ақсәуле, сенен бөліндім,
Қайтадан қашан көрермін,
Қызықты сәтін өмірдің
Тез болсын тағы көрер күн.
Аққуысың сен Сібірдің,
Ұшқан аңсап жаздың лебін,
Бақ туысың сен өмірдің,
Аңқыттың кеп шаттық демін.
Ызғары тарқап, күн жылып,
Жаз тезірек шықса екен.
Жымыңдап жұлдыз, ай күліп,
Ызғырық жерге бұқса екен.
Өзіңді өзің дәстерлеме,
Семіз сөзбен серпіндеп,
Жат көресің елді неге
Оныңнан кім серпілмек.
Өз үніне өзі мәз боп,
Даңғырлаған қос қуыс,
Желден жеңіл шиыры көп,
Түйір тұрмас бос уыс.
Сарыны жүйткіп сарыжайлау
Құлазып Арқа желіндей,
Күйінген бір үн бай - байлау
Күңіренген күйзеу еліндей.
Тау орнына көлдер орнап,
Құм орнына өсірдік гүл,
Табиғатты еркін қолға ап,
Жаңарттық біз, жайнады өмір.
Күлім қағып көрінді көктем күні,
Жібек қанат, естіледі жаздың үні,
Азынаған ақ боран қысты қуып,
Жер қуанды думандап күндіз-түні.
Найзағай оты жарқылдап,
Нөсер жауды селдетіп,
Сайда сулар сарқырап
Күн де ашылды желдетіл.
Елдің көне өмірін,
Ердің жүдеу көңілін,
Жарқыратып жаңартқан,
Ұлы жолға көш тартқан.
Сан заманды қарытып,
Сан тұлпарды арытып,
Сан соқпақты көнелеп,
Сан қияны көбелеп,
Қыста қымтап қар көрпе
Жөңкіліп жайсаң жаз жетсе.
Іркусіз жортып жел ерке
Сағымды қырда тербетсе.
Көкпекті жонда көлкілдеп,
Будырап жатты ақша қар.
Бастықпай беті үлпілдеп,
Жап-жаңа түскен қалпы бар.
Алпысты алыс жас көріп,
Ойлаушы едім жетпестей,
Балғын дене, жас көрік,
Көрінуші едің кетпестей.
Құйрықты туған жұлдыздай,
Шығып ең қазақ көгіне,
Түсірді ұзақ тұрғызбай
Кездестің заман кегіне.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі