Жер
Жұмыр жер десе, Түнектің сібірлер таңы,
Жұмыр жер десе, Жүрек-тіл күбірлер тағы.
Ол болса мәңгі жолымен маңып барады,
Күні мен түні алмасқан, іңір мен таңы.
Келіп тұрмын қара үңгірге, ертегілер еліне.
Бір тылсым жел соқты үңгірден — айдаһардың демі ме
Онда неге лебімен мені өзіне тартпайды,
Батыр бабам күзеттіріп кетті ме әлде Періге!?
Ойы — өзен,
арманы—шың,
қиялы — құм,
Әлемге сан ұшқынын құяды күн.
Жүр, сәулем, қозғалайық, таң білінді,
Жетті ертіп періштелер мәңгі күнді...
Сен сонда жылап жаттың,
Дала-кеудем
Көтерілген қамырдай
Дөң — бұрын да ойшыл-ды.
Қаңқа-қаңқа адырды-ай —
Қасқыр тартқан қой сынды.
Бұлтты шөптей оратын
Ай — Тәңірдің орағы...
Тәңіртекі, өр ақын,
Жұлдыз-Даңқың жоғары.
Айдың нұры барша әлемді сырлап бір,
Сол нұрменен сурет салды құмдақ қыр.
Қонып алып жүрегіме дәл қазір,
Бір бозторғай мігір таппай шырлап тұр.
Менің кеудем — жылылықтың Отаны,
Түнсіз таңдар алма-кезек атады.
Алатаудың мәңгі ерімес мұз-қары
Жүрегімде еріп кетіп жатады.
Иелік етіп тұрғанда қара түн даламда,
Қап-қара сұлулық жайғанда қанатын ғаламға,
Сапарға шықса боз атпен бозбала-ғашық,
Тыныштық даусын шу дүние жаңа тыңдағанда.
Тамырыңды — арнаңды ылайлап ағып,
Миыңа жүр ме, жарығым, мың ой қамалып?
Жаныңның маған дегенде тазалығына
Былай да нанып келемін,
"Соқыр қылған жоқ, шырақ, құдай мені,
Соқырлықтың себебі былай, — деді:
Көздеріме тыққанмын көк қорғасын,
Көрмеу керек нәрселер көп болғасын!
Балалықтың елесі, үзігі — жыр,
Бала қылық бұл күнде бұзылып жүр.
Ізін уақыт жаныма салғанменен,
Асық атқан кездердің қызығы жүр!..
Қайран дала қиыры жоқ,
тыныстайды далиып,
Адырларға қозған шоқтай,
алқызыл кеш қаны ұйып.
Құстар әні думан ғып бар алапты,
Қайқы бұлақ сай-сайға тарап ақты.
Бар қызығын төсіне жиып алып,
Барақатты, бағыбан дала жатты.
Шақырсын мейлі жарларын
Бассейнің қыздары,
Бұл - бақыттың белгісі,
Бұл - дәуірдің сызғаны,
Бұл не деген бақыт еді
Қуаныштың ордасы:
Он жыл өлең жазыпты.
Жас ақынның жолдасы.
Көшелерді түн басты
Көзіндей сенің қап-қара.
Шаршауға мен де таяндым.
Қолжазбамды ақтара.
Біздің жігер ойын түзеп алып күні,
Техника мен қаруланды өндіріс.
Еңбек өніп, Норма толып, Артық беріп,
Шалқып ағып шыңға шыққан біздің іс.
Өлке!
Жиырма жылдың бойында.
Өсіп ем - ау, қойныңда,
Жылдар жылжып өтсе де,
Мен білмеймін шекарасын
Солтүстік пен түстіктің.
Мен білмеймін шекарасын
Жолдастық пен достықтың.
Анау тұрған сарымның
Пердесін ашшы, құрдасым,
Пердесін ашпа, құрдасым,
Қаладан шығып азырақ
Айт жануар! Сом темірлі,
Шойын дене тұлпарым.
Поршен - жүрек, блок
Тозбас темір ұлтанын,
Аспандағы күміс айдай, жас ақынның жары бар,
Аспандағы күміс айдай, құралайдай жаны бар.
Құралайды, күміс айды, тура қарап көріп ет:
Көздері бар күлімдеген, күлкісі бар меруерт.
Шахты астында жұмыс істеп, шахтер үйге қайтпады,
«Суық етіп кетпегей!» - деп жары дамыл таппады.
«Еске түссе ұлы көсем» - дейді шахтер бұрылып:
«Бар денемді, жүрегімді орап алады жылылық».
Табыс келіп орын алды өмірінен лаваның
Үшеу отыр әңгіме қып қуанышын табының,
Біреуі айтады:
─ Жер астында, жер бетінде атақты
Сонда гудок айқайлайды баса-көктеп өмірді
Қабыл алып, күні бойы, біздер қазған көмірді
Сонда гудок айқайлайды, баса-көктеп лаваны,
Біздіңше, ол: жүз қырықтың орындалған хабары,
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі