Калинин колхозы
Өзгеріс көп түрінде,
Мұртта — көк мұз, баста — қар
Қара еменнің түбінде
Отыр қыстай ақсақал.
Өзгеріс көп түрінде,
Мұртта — көк мұз, баста — қар
Қара еменнің түбінде
Отыр қыстай ақсақал.
— Ұйқымызды кім бұзған?
Кім ертемен тұрғызған?
(Жолға шыққан серуендеп)
Жауап берді жел:— Мен,— деп.
От шашты Отан аспаны,
Төгілді көздіц жастары.
Окоптан шықты солдаттар,
Атылды көкке соңғы оқтар.
Қараңғыда көрген жоқ оны ешкім де,
Келе жатты ұрланып соғыс түнде.
Келе жатты ол қап-қара, бүйі болып,
Жолбарыс боп жалаңдап жол үстінде.
Көкірегіне кек түйген,
Тарс жабылған қабағы.
Қол-аяқтан оқ тиген
Екеуі де жаралы.
Осынау аспан көз жасына малынған,
Осынау орман жаралған тек сағымнан.
Көз жасы емес,
Сағым емес,
Түтеген оқ, түсетіндей көк құлап,
Оңнан, солдан ұрып жатыр соққылап,
— Икс жиырма, игрик бес — координат
Нысана — жүз алпыс жеті,
Күңіренді Кавказ шыңдары,
Омырауын жыртты оқ ұшып,
Толқындар өрттей шулады
Тастар да жатты соғысып.
Қайда досым, оқ тиіп,
Қара жерді қаусырған.
Қайда жалғыз қарағай
Қанжардай тіке шаншылған.
Шаңқай түсте шатұр-шұтыр тулап өрт,
Борап болып жөнелді ұйтқып тұнған көк,
Ленинге атылған оқ атылды.
Қайта айналып қырық бірінші жылда кеп.
Ибрагим Юсуповқа
Түріңде тұр туыстық,
Тіліңде тұр туыстық.
Нөкістің Қызылордадай,
Қабыл ал сәлем, жігіттер
— Алаулы сөзді қырғыздар,
Қабыл ал сәлем, шыбық бел
— Аяулы көзді гүл қыздар.
Түркістанның қақпасынан түнде өттім,
Регистанға жеткенше әлі жол ұзақ.
Жүрегіңнің жалыны екен, білмеппін, Өзбекістан!
Соғып тұрған аңызақ.
Ақын жасау қолында емес сыншының,
Тілді жасау қолында емес тілшінің,
Халық өзі тіл мұхитын ағызып,
Халық өзі тұрғызады жыр шыңын.
Көне тарих баспалдағын сатылап,
Жаңа күнде жайып жаңа жапырақ.
Кәрі Торғай шаңырағын көтеріп,
Орда тікті облыстың атын ап.
Дала деген бір ұлы ақын
Оның жомарт қаламынан
Жұтқан жаздай күн қуатын,
Қызыл толқын ағады дән.
Қарқаралы басында жалғыз арша,
Хатқа жүйрік сол қалқам мұсылманша.
Халық өлеңі.
Қарқаралы бауырында,
Тартыстағы тағдырдай,
Тұрды қабақ түйіп бұлт,
Қасарысты алдырмай,
Жиырма екінші биіктік.
Желмен ұшты жапырақтар,
Саулап түскен сары алтындай.
Желмен ұшты жапырақтар
Самұрықтың қанатындай.
Келемін жортып жаяулап,
Көрдім тас жолдың шетінен.
Тоқтала қалдым аялдап,
Оқыдым жазу бетінен.
І
Жетпеген желмаямен жайлы орынға,
Кім білсін, жатыр бабам қай қорымда.
Жатыр ма әлде Сейхун жағасында,
Көзге айқын шалынбайтын бір түрлі
Солтүстіктің көлдерінің көркіндей.
Сенде асқан сұлулық бар сүйкімді
Көрген адам тұра алмайтын елтімей.
Құлаққа ажал үні келіп,
Әлем-тапырық соғыстың күлі көміп,
Қуарып, гүлі семіп,
Краснодон кетті кенет күңіреніп.
Тұр тұғырда аршындап ол аттамай,
Кетпейді оған күн мен ай қонақтамай.
Қарауылда тұрады қызыл гүлдер
Қызыл жұлдыз қадаған солдаттардай.
Тойды алып жұрт сағынған көптен-көп,
Алматыға жайды қанат көктем кеп,
Сапқа тұрған коло колонналар секілді
Проспекті жатыр жасыл көкпеңбек.
Екі жүз тоқсан үш
Тарихтан таңдап алған орын жайлы,
Екі жүз тоқсан үш
Паравозға неге аттар қойылмайды?!
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі