Өткел
Жағасында жалаң бас
Жалбыр шашты талдары.
Құмды тілген ақ алмас
Жатыр өткел — Қарғалы.
Штабтан қайттық қыс күні,
Борайды боран далада.
Борайды қардың ұшқыны
Жұлдыздай қонып жағаға.
(Совет Одағының Батыры Илья Сияновқа)
Бір солдат арқалаған тұр жетімді,
Мен содан көргендеймін келбетіңді.
Сол солдат от ішінде қағып алып,
Ойнасын бұлт аспанында,
Жатсын қар тау асқарында.
Кеше ғана жаралғандай,
Дүние әлі жас шағында.
Асуы биік Арқарлы
Арқасын сипай жел сүйіп.
Тастардан соғып қалқанды
Жатқандай жалғыз мелшиіп.
Құшаққа байтақ даланы ап,
Өзенді, тауды, орманды.
Екі күн бойы аралап,
Келеміз Талдықорғанды.
Далаға жайып көк жібек,
Өзен боп өзі мөлдіреп,
Гүл болып қызыл желбіреп,
Көктем сұлу келеді,
Ұшып келем қанатпенен ел берген,
Қыран таулар, құлан дала, белдерден.
Алабүйрек, ақ таңдақты жерлерден,
Шулы теңіз, бота көзді көлдерден.
Тастан тасқа секіріп,
Ақ жалын болып атылған.
Айқай-шумен өкіріп,
Толқынды қағып сапырған.
Қойшының қоңыр әні қой қайырған
Ұшқанда жазғы ауылдың жайлауынан,
Еседі әнмен бірге ерке желдер
Желпініп Желдікезең қойнауынан.
Туған жерім, ыстықсың сен бір түрлі,
Бәрі таныс, бәрі маған сүйкімді.
Өзеніңмен бердің маған күлкіңді,
Өлеңіңмен бердің маған мың тілді,
Көк жүзінде дөңгелеген кептердей,
Сүттей аппақ жарқырайды жазғы ай.
Аспан беті ашық жатқан дәптердей,
Ал жұлдыздар соған түскен жазудай.
Тың даланы түлетем деп
Өтті талай күресте таң.
Көкірегіне күн мекендеп,
Тұрды ұйқысыз республикам.
1. САРЫБАЙ
Ол өзі күйші де емес, ақын да емес,
Әйтпесе садақ тартқан батыр да емес
Әйтеуір иемденіп оның атын
Тұрды ертемен көк тұман
Соқты кейін жел үзбей.
Жел көтеріп толқыған,
Жаркөл жайқын теңіздей.
Оңай ма екен сүйген жардан айрылу,
Көкіректі қарыс айырар қайғы у.
Алпыс асып, таянғанда жетпіске
Мұз жүректі жібіте алар қай жылу.
Тек қана поезд гүрсілі
Айнала жым-жырт қалғыған,
Секілді бір сыр аңдыған,
Келе жатыр бұл түні
Алыс жолдан келіп қалса достымыз,
Жаңа жылда көтереміз тосты біз.
Егіз болмай биыл енді жүз болсын,
Өткен жылғы көтерілген қос жұлдыз.
Қара бұлты түнерсе де қауіптің,
Ленин болды бар ғаламға жарық күн.
Россияда ұлы Ленин көтерді,
Маркс ойын, ауыр жүгін тарихтың.
Шайхана, шашлык, көк жалын,
Көбікті сыра қолда ойнап;
Кеудені ұрып көкжалын
Тентіреп ішіп түн бойлап.
Қасымда Нұрқан бар еді,
Көкшетау басы қар еді-
Есіме сол күн түседі,
Қылшылдап тұрған қыс еді...
(Михаил Луконинге)
Алатау тартты баурына,
Алдыңа тосып таң нұрын.
Қарадың бақша-бауына,
Алатау бұлттан басына
Көтергендей қол шатыр.
Етегінде шашыла,
Жалғыз да жалғыз жол жатыр.
(Сәбитке)
Сарғайып таң атқан шақта,
Әлем әлі қалғыған.
Ақын ойы шартарапта,
Жел сайрандап далада,
Үрлейді құмда қияқты.
Жас иіс бар ауада,
Жауар күн жақын сияқты.
1. ӨЛЕҢ
Алатау қойнын ашты асылымен,
Алматы жайып қойды жасыл кілем.
Күлкішіл күміс бұлақ сыңғырлады,
Жол бойында бір мола,
Тас бастырған біржола.
Елден ерек бір өзін
Қойып кеткен кім онда.
Алматыда декабрь, көк сылпылдақ,
Исекең өлеңімді отыр тыңдап.
Кездессе жақсы жолға жас балаша,
Жайнайды жанарынан от жылтылдап.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі