Мен адамзат пендесінен түңілдім
Мен адамзат пендесінен түңілдім,
(Жан айнасы, жанарына үңілдім)
Қарасынан жылу таппай, сәулесіз –
Қап-қараңғы бір бұрышқа тығылдым.
Мен адамзат пендесінен түңілдім,
(Жан айнасы, жанарына үңілдім)
Қарасынан жылу таппай, сәулесіз –
Қап-қараңғы бір бұрышқа тығылдым.
Соңғы түйір,
түбін қағып қалтаның,
Табу үшін таңғы ас, тәңір талқанын.
Медалі бар қайырсұрап отыр қарт,
Көкті де емдім, көзіммен тасты да емдім,
Тамшысындай көз жасым, ащы көлдің.
Оқ-дәрімен уланған жер анадай,
Күйін кешем, дәрменсіз “маскүнемнің”,
Елеске елегізіп, елең еттім,
Мен саған өмір жайлы не демекпін?
Қайда сол?
көктем гүлі, өткен күнім,
Білем, сенің алыста ғой арманың,
Жетпес көңіл сарайыңа зарлы әнім.
Жүзтанысты жол үстіне қалдырып –
Ұмыта бер, ұмытшағым бәр-бәрін.
Жақсылықты, жаман-ау, күту, арып,
Жан-жүйкеңді уақыт түтіп, анық.
Менің көзім түк көрмес, жер секілді,
Бәрін-бәрін жатса да жұтып алып.
Алыс-жақын, аңдап, бағып аңысын,
Ата жауға қолдан бермей намысын.
Әке менің түзде жортып, түн қатқан,
Қара бала, қара қазан қамы үшін.
Санамаймын жүрегімнің соққанын,
Шамалаймын, тіршіліктің жоқ, барын.
Қыранға ұя көргем шыңның басынан,
Қыбырлаған құмырсқалар соқпағын.
Жер таппай, қысыламын кең даладан,
Кешеден бүгінгіге кім, келген аман.
Қасқырдан, жортқан жыртқыш аңнан емес,
Адамнан қорқатұғын болды-ау адам..
Біреуге болса жан қайғы,
біреуге болар мал қайғы,
Мың құбылған түлкі өмір,
көзді тартып алдайды.
Қайтіп айтам, ойымды, сезімімді,
Өзім тыңдай алмасам, өз үнімді.
Қара жерді құламай басып келем,
Үмітіме сүйеу ғып төзімімді.
Жарық дүние-ай!
Кешір мені, қадіріңді білмесем,
Өмір бердің, тірлік бердің гүлге сен.
Аспандағы күнім болып алдымнан,
Күледі деп, иілсін, бастар иілген,
Күледі деп, безбеймін киіз үйімнен.
Қазақ екенім, шын болса, неге ұялам,
Қазақша сөйлеп, өз шапанымды киюден.
Басқа ем кеше, болдым бүгін басқа адам,
Алдым тұман, жүрейін десем жасқанам.
Қалай, қайда қозғаларын біле алмай,
Қыл үстінде теңселеді мас қоғам.
Дос қайда, іздеп келіп хал сұраған,
Жасыса жігерімді қамшылаған.
Жаныма жұққан кірді жуып жүрмін,
Жасымен жүрегімнің тамшылаған...
Үміт алдап, әурелейді ой алдап,
Ой-қиялды айту қиын баяндап.
Тықылдаған жүрісінен уақыттың,
Ажалыма жақындаймын аяңдап...
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі