Менде сенiң төрт суретiң бар...
Егер бiлсем, шын бақытты күнiң бұл,
Бiр суретте жанарыңда дiрiл тұр.
Терезеден жарық болып сүйедi,
Ай жүзiңдi шiлде күнi шiлiңгiр.
Егер бiлсем, шын бақытты күнiң бұл,
Бiр суретте жанарыңда дiрiл тұр.
Терезеден жарық болып сүйедi,
Ай жүзiңдi шiлде күнi шiлiңгiр.
Кеудемдi тербетiп арман,
Ояттым ұйқыңнан сенi.
Дүние шаршаған, талған,
Жайнаған жаз кешi едi.
Жылап тұр Алматы көктемi,
Қайғысы көп пе едi?..
Бұл кеште бұйығып отырмын,
Сол үшiн сөк менi...
Сен неге көзiме көрiндiң?
Жүрек бiр бұлқынып қалды, әнi...
Өзiм де түсiнбес өмiрмiн,
Бiтпейтiн қиялы, арманы.
Бәрi де өз еркiммен...
бәрi, бәрi,
Менсiз де шырқалады әнiң әлi.
Қайырылмай өткен шаққа жүрсем де мен,
Сүйкiмдi еркесi даланың,
Сыртыңнан сүйсiне қарадым.
Бiлдiрмей ұнатып жүрем де,
Мен сенен көз жазып қаламын...
Асыл тас тауып алып ем,
Қапыда қайта жоғалттым.
Өкiнiп қалдым тағы мен,
Апыр-ай, неткен олақпын?
Футбол ойнап жатырмыз...
Шуақ нұрлы.
Жанкүйерлер шуынан құлақ тұнды.
Жұртпен бiрге қолдарын шапалақтап,
Жазғырмаймын жүректi сенгенi үшiн,
Ақыл емес, сезiммен сенделiсiн.
Күнде көрем сол қызды,
көрген сайын,
Жасырып әуре болмашы,
Көзiңде тұр ғой бәрi де.
Сезiммен iштей жауласып,
Қатайып жүрсiң әлi де.
Сенi ойлау – мұңға бату тұңғиық,
Шомып жүру еңсе басқан мұнарға.
Сенi көру – арман көру тым биiк,
Асығатын сезiм құшып құлауға.
Сыртымнан жұртқа нұсқап, күлме бекер,
Мәнсiз де мағынасыз күндер өтер.
Беймаза, берекесiз шақтарым да,
Iлесiп сол күндермен бiрге кетер.
Бүгiн сенiң туған күнiң...
Сыртта құйып тұр жауын.
Терезеге жақын келiп, жаңбыр үнiн тыңдадым.
Тамшы асығып, тырс-тырс тамып, салып жатыр есiме,
Бәрін дұрыс аңғарғансыз,
Мен дәл сондай адаммын.
Таудай биік қорғандарсыз,
Бөлшегімін қоғамның.
«Құшсам» деген ғажап, үлде-бүлде нұр,
Көкiрегiмде баяғы арман бiрге жүр.
Қапылыста қағып қалды қылтамнан,
Қиқаң ете қалып едiм...
Аршаның иiсi, аршаның,
Шөлiркей жұттым, тамсадым.
Ұмыттырдың да жiбердiң,
Күнiмнiң әуре-сарсаңын.
Неге екен, неге?..
Өлеңiм қашып жүр менен,
Күндiз шақырам, iздеймiн оны түнде мен.
Тып-тыныш қана айдыным жатыр жел аңсап,
Бұл жолы көп қинады, ойланды Өлең,
Жатқан-ды жүрегiмде қайнауменен...
Желкенiн желге төсеп кеттi-ау жүзiп,
Мезгiлсiз қайырлатып қойған кемем.
Достым-ай, уақытқа айтшы – «тоқташы» де,
Сыр бердiм шыдай алмай көп бәсiне.
Көшiнен қалмау үшiн жанталасып,
Жабымның теуiп келем өкпесiне.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі