Қысқы қала түнереді, күлмейді
Қысқы қала түнереді, күлмейді,
Мен қысылдым қуануға жарамай.
Сен жайлы ешкім ештеңе де білмейді,
Алғашқы қар жауған кезде далада.
Қысқы қала түнереді, күлмейді,
Мен қысылдым қуануға жарамай.
Сен жайлы ешкім ештеңе де білмейді,
Алғашқы қар жауған кезде далада.
Гүл қала еді.
Атанды күзгі қала.
Сағынатын сазымен сізді ғана,
Менсінбейді бұл қала жырларымды
Табиғаттың көрінбей тамашасы,
Қоңыр күнді кетірер сыр бүгіп пе?
Қала күлді, көбейіп жаңашасы,
Бір бойжеткен тығылып бір жігітке.
Қызыл қала, қыз қала,
Шежіреге толы тағдырың.
Өзің жәйлі кең дала,
Тебіреніп айтты мұң.
Біссіміллә!
Қонаша бұлт құралып, тоңаша бұлт,
Бір биіктеп, біресе аласарып,
Абың - гүбің түнгі аспан... Ала шаңыт...
Аталады "Ақтау" деп қалам аты,
Салған оны қиямет Қағанаты.
Бір кездері бола да жаздап қалған,
"XX - ғасырдың ғаламаты!"
Жерідім бұл даң-дұңнан — қырға барам,
Өзекті өшер емес — тырнаған ән.
Ғафу ет, құрбы — аламан, құрмалаған,
Тыраулап шақыруда тырна далам!
Баққа бола, жоқ әлде, сорға бола
Қайта айналып келдім мен. —
Ар ма, Қала?!
Сары далаға сия алмай бейбақ басым,
Таңғажайып таңғы қала?
Таңғы қала – сәнді қала,
Бар тіршілік қозғалыста,
Оянған жанды қала.
Қала көрдім, дала көрдім,
Бұрын жүріп, баспаған.
Сен жадымда қала бердің,
Арманым боп аспаған
Бозарып таң атқаннан таралып түн,
Оянам жан-жағыма қаранып мың.
Жүгірем жұртпен бірге газет алып,
Жаршысы болу үшін жаңалықтың, –
Астанадан тарайды нұрдың бәрі,
Қадам бассаң, қарсы алар символдары.
Тарихың да, салт-дәстүр, өнерің де –
Символдарда. Астана – бұлбұл бағы.
Қараша келді қатулы қырау қабағы,
Жылауық бұлттар бетіне бұлау қонады.
Жапырақтарға жынды жел жаназа оқып,
Жалаңаштады күз келіп мынау қаланы.
Ауылдың бәрін ертең біз
Айналдырамыз қалаға.
Қора-қопсыны өртерміз,
Ескіні құртпай бола ма?!.
Ұстап, елдің, алға атын,
Қанат жайып, самғайтын.
Айдындағы қос аққу -
Астанам мен Алматым.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі