Өлең, жыр, ақындар

Қараша. Қала

  • 29.01.2020
  • 0
  • 0
  • 1732
Қараша келді қатулы қырау қабағы,
Жылауық бұлттар бетіне бұлау қонады.
Жапырақтарға жынды жел жаназа оқып,
Жалаңаштады күз келіп мынау қаланы.
Қалдырғанымен қараша қаланы гүлсіз,
Қызғалдақтайын құлпырып барады бір қыз.
Сәуле сұрайды жұрттардан, тиын тіленбей,
Бұрышта тұрып бір бейбақ жанары нұрсыз.
Күреңіткен күзде көңілсіз күрсініп дала,
Жынды жел жұлды теректен бір шыбықты ана...
Көшелерінде күркілдеп көксау көліктер,
Тыныстайды әрең түтіннен тұншығып қала.
Қара қарға отыр басында жабығып талдың,
Жазын жоғалтқан бұл құстың жанын ұққан кім?!
Етекті тұтып еңіреп еңісті жапқан,
Көңілшек болып кетіпті бәрі бұлттардың.
Тас көшелерге тамшылар жаңбырдан тұнды,
Жоғалтты қала көгінде қаңғырған күнді.
Қолшатырлардың астында беймәлім бізге,
Теңселіп кетіп барады тағдырлар түрлі.
Түнере түсті түксиіп күздің қабағы,
Боз тұман басты тағы да біздің қаланы.
Жапырақтары тоналған жадау бақтағы,
Жасаурап отыр бейтаныс қыздың жанары.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біз биікте тұрамыз

  • 0
  • 0

Жетелейді жолы алға,
Әкем менен анамның.
Біз ғана тек оларға,
Бар асылы ғаламның.

Толық

Біздің ауылдың жазғы кеші

  • 0
  • 0

Сәл ертерек намазшам уақыттан,
Құба белден табынды құлатып, паң...
Есек мінген Байнияз қартпен бірге,
Өрістен мал қайтады шұбатып шаң.

Толық

Әжемнің өзі бір мектеп

  • 0
  • 0

Жүзіне бүгін түсті әжім,
Ал, менің өңім тұр көктеп.
Алғашқы менің ұстазым –
Әжемнің өзі – бір мектеп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар