Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (15) Мақал-мәтелдер (1)

Қараша

Қараша қыстың басы болады күз,
Дәм жазып осы ауылда болдық қой кез.
Сіздің ел, біздің елмен не деспейді,
Құрбым-ау, оған бола қамықпаңыз.

Толық

Қараша

Құстар да жоқ күні кеше шуласқан,
Қара бұлттан көрінбейді дулы аспан.
Ақ тұманға оранғанда хауыздар,
Алып айна сияқты екен бу басқан.

Толық

Осы ма қарашаның айы деген

Осы ма қарашаның айы деген,
Не болды, күлмегендей қайың, емен,
Су кетіп мойынынан қайың, емен,
Үстінде тамшы аунайды жапырақтың

Толық

Қарашада қар жауған

Қыс келмей-ақ қар жауып, қарашада,
Алматыны бір суық шыр айналып.
Сезім өліп, қалдығы тараса да,
Мәні өмірдің бір саған тұр байланып.

Толық

Қарашадағы қаралы өлең

Ол жылы мен не бары он үште едім,
Мені құшып ағайын, көрісті елім.
Әкем кетті аттанып арамыздан,
Ішіне тұншықтырып соғыс шерін.

Толық

Қараша. Қала

Қараша келді қатулы қырау қабағы,
Жылауық бұлттар бетіне бұлау қонады.
Жапырақтарға жынды жел жаназа оқып,
Жалаңаштады күз келіп мынау қаланы.

Толық

Қараша да келіп қалыпты

Қараша да
Келіп қалыпты…
Оңтүстік жағымды
Сұп-суық

Толық

Қараша

Қараша айы, қара суық,
Қара жел тұр аласұрып.
Қарасырап тірлік көзі,-
Қарауытқан қар асынып.

Толық

Қараша

Жаңбыршаң бұлт жабағыланды,
Жабылып Күннің қабағы қалды.
Көзайым көктем, жайдарман жаздың
Жапырағы көшіп, сабағы қалды.

Толық

Қараша

Желігі – Жаз,
Елігі – Наз,
Дерті – Өлең,
Еркі, көркі елден ерек еркем ең...

Толық

Қараша

Қоштасу айы – қараша.
Үйренді дәтім Жалғанға.
Мұңның өзі де – тамаша,
Өмірді ұға алғанға?

Толық

Қараша, желтоқсан мен сол бір-екі ай

Қараша, желтоқсан мен сол бір-екі ай —
Қыстың басы бірі ерте, біреуі жәй.
Ерте барсам жерімді жеп қоям деп,
Ықтырмамен күзеуде отырар бай.

Толық

Қарашада өмір тұр

Қарашада өмір тұр,
Тоқтатсаң, тоқсан көнер ме?
Арттағы майда көңіл жүр,
Жалынсаң, қайтып келер ме?

Толық