Өлең, жыр, ақындар

Қызыл қала

  • 07.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1194
Қызыл қала, қыз қала,
Шежіреге толы тағдырың.
Өзің жәйлі кең дала,
Тебіреніп айтты мұң.
Зейін салып тыңдасам,
Кеудең толы өкініш.
Етегіңе сұм дұшпан,
Салған екен бекініс.
Орнатыпты зеңбірек,
Билеу үшін қазақты.
Ал, сен болсаң еңіреп,
Бастан кештің азапты.
Зар болған соң япырма-ай,
Ұлдарыңның исіне.
Жейделерін жасырмай,
Басыпсың-ау, төсіңе.
Қиналсаң да ту ұстап,
Ата-жұртты сүйіп шын.
Топырағыңды уыстап,
Ерлеріңді күтіпсің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қорқыт баба

  • 0
  • 0

Желмаясын желдіртіп,
Жері қалмай кезбеген.
Арып-ашып жең жыртып,
Жер ұйығын іздеген.

Толық

Есентемір ата үні

  • 0
  • 0

Тамыр тартып тарихыңнан тереңнен,
Қуат беріп махаббатқа бөлеген.
Ата мекен әркімге де тым ыстық,
Алға тартқан өмір атты кемемен.

Толық

Шәкәрім

  • 0
  • 0

Әлемге нұрдан құйған өшпес жарық,
Құрандай жаттаған соң жырын халық.
Бұл өзі Құнанбайдың ұрпағы-деп,
Қалмады қыр соңынан ізін бағып.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер