Өлең, жыр, ақындар

Қызыл қала

  • 07.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1275
Қызыл қала, қыз қала,
Шежіреге толы тағдырың.
Өзің жәйлі кең дала,
Тебіреніп айтты мұң.
Зейін салып тыңдасам,
Кеудең толы өкініш.
Етегіңе сұм дұшпан,
Салған екен бекініс.
Орнатыпты зеңбірек,
Билеу үшін қазақты.
Ал, сен болсаң еңіреп,
Бастан кештің азапты.
Зар болған соң япырма-ай,
Ұлдарыңның исіне.
Жейделерін жасырмай,
Басыпсың-ау, төсіңе.
Қиналсаң да ту ұстап,
Ата-жұртты сүйіп шын.
Топырағыңды уыстап,
Ерлеріңді күтіпсің!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұмекен Нәжімеденов

  • 0
  • 0

Көз алартып айнымай иіс сасықтан,
Туған елді бөлшектеуге асыққан.
Қарсы тұрып Хрущевтей есерге,
Қайран ақын жаратылыған намыстан.

Толық

Қара шүңгіл әулие ата үні

  • 0
  • 0

Әсем сазын туған жерге арнаған,
Кел, кел бермен жақындашы жан балам.
Осы жерден өтіп сансыз керуен,
Азияңды Евразияменен жалғаған.

Толық

Тастемір әулие баба үні

  • 0
  • 0

Кең Жылой әуел бастан ел ырысы,
Мұнда бар ән менен күй, күн күлкісі.
Ой салар келер ұрпақ зердесіне.
Сан заман ғасырлардың жүгірісі.

Толық

Қарап көріңіз