Махаббат күні
Бүгінгіге аңыз болар кешегі,
Өмір заңы, өшіп, біреу өседі.
Бір кездерде жер мен аспан арасы
Тас қараңғы болған екен деседі.
Бүгінгіге аңыз болар кешегі,
Өмір заңы, өшіп, біреу өседі.
Бір кездерде жер мен аспан арасы
Тас қараңғы болған екен деседі.
Қабылдайсың, өзіңше дұрыс бәрін,
Таныс маған, құрысын, тырысқаның.
«Жапырақтар жел соқса ұрысады»,
Дегеніңе не дермін, «ұрысқағым»...
Теңеулерден, бір теңеу туындайды,
Әжем талға тарысын қуырмайды.
Жапырақтар, жел соқса дауыл ұрған –
Толқынындай теңіздің шуылдайды...
Уақыттың өте берсін ай, аптасы,
Өмірдің біз емеспіз аяқ, басы.
Алаңсыз күлімсіреп шалықтаған,
Сәбиді ұйқыдағы оятпашы.
Ана жүрек айналса ұлы тұлғаға,
Ана ішінде болар кейде түрлі ана.
Екі абысын тату өмір сүріпті,
Ортасында болған екен бір бала...
Аңыз сыры
сәулесіндей түнгі айдың,
Баяғыда-а, деп бүгінді жырлаймын.
Күні түгіл күлі күндес таласқан
Кетті деме, ойын ойлап баланың,
Бала көңіл, болар кейде нала мұң.
Аяғыңды шағып алар байқатпай
Жылан жоқ. тас деп көшесінде
Жапырақтар сыбырлап «сүйдім» дейді,
Көңілімнен көктемдей күй гүлдейді.
Аспандағы ай, сыбызғы тартып түнде,
Әуенге елтіп, жұлдыздар би билейді.
Уақыт деген ұрлайды қуатты бар,
Қуат бітсе, жағаға лақтырар.
Бір жапырақ жыласа, қош айтысып,
Мың жапырақ шуылдап жылап тұрар.
Болады бір жеңілісім, жеңісім,
Өлең құсым араласын ел ішін.
«Қандай сыйлық алдың?» - деп сен сұрама,
Жарық күннен артық сый жоқ, мен үшін.
Ақылдым-ау, тақтың маған бекер, мін,
Шексіздіктің шегіне бір жетермін.
Ояуымда-ақ шым-шытырық түс көріп,
Ұзақ уақыт ұйықтап қалған екенмін...
Көңілсіз көп күндерім өтер енді,
Жазықсыз бір сұлулық бекер өлді.
Сақталған музейдегі сұр киіктің
Көзіне көзім түсіп кете берді...
Басына шығамын деп бір биіктің,
Түбіне түскендеймін тұңғиықтың.
Тағдырын қасіретті адамзаттың,
Көзінен көргендеймін сұр киіктің.
Өтер уақыт, замандар,
Ұмытылмас қимас ән.
Мен ғашық болған адамдар,
Орман болар, жинасам...
Туған жерден келмейді алыстағым,
Бұрып арман, жан-сезім ағыстарын.
Мен даланы сүйемін ақын Расул –
Сүйсе қалай, тауымен, Дағыстанын.
Шыққан күнім тұңғиыққа батып көп
Өтпесінші, үнсіз сырғып уақыт тек.
Ей, адамдар!
қайырлы таңда, қайыр ғып,
Жұлдыздарға мұң шағып ержетіп ем,
Ой талбесік...түн бойы тербетілем.
Адамзатқа қоршаған риза болмай,
Арыз жаздым аспанға жер бетінен.
Уақыт озар, уақыттан кешікпеген,
Кешікпеген ғарышқа «көшіпті өлең».
Мен дүниеге келгеннен бері қарай,
Көздің жасын үн-түнсіз кешіп келем.
Көңілім қалған көп жаннан, көп сенбеймін,
Өзіңдегі өмірді көксердеймін.
Жер бетінен аспанға бу боп ұшып,
Жер бетіне су болып жетсем деймін.
Жер аласа, аспан төсі тым биік,
Биіктегі жұлдыз-гүлдер әдемі.
Бірі жарық, бірі түпсіз тұңғиық,
Екі көзім – екі дүние әдемі...
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі