Астанам
Алматының көктемі бар керемет,
Дембіл-дембіл күн жауады себелеп.
Бар аймағы барқыт гүлге оранып,
Бұлбұл сайрап, ұшып-қонған көбелек.
Жүрсең сен аясында Алматының,
Табасың саясында жанға тыным.
Қайтесің Қара теңіз, Қырымдарды?
Артық жер Алматыдан бар ма, күнім?
Әдемісіз,әдемілік кімде-кімге жарасқан
Өзіңізбен әдеміғой бар аспан
Жарқыраған жүзіңізді көргенде
Мендік көңіл сонау биік эвересттен әрі асқан
Ұстап, елдің, алға атын,
Қанат жайып, самғайтын.
Айдындағы қос аққу -
Астанам мен Алматым.
Мен секілді сағына ма түсінде,
Сезе алар ма әкімі әм тұрғыны.
Түсінгеннің бірге кетер ішінде,
Алматының бір мұңы бар, бір мұңы!
Жатыр еді кенеттен (дала тымық!)
Алатаудың басынан қан атылып,
Түйдек-түйдек шудадай бұйраланып,
Нөпір тасқын ұмтылды қалаға тік.
Алматы, кешір, таң мен кештерімді,
Өткізген сенен жырақ.
Білмеймін, не істерімді?
Кеш күлген арманыма кеудем –тұрақ.
Ақ жауын жуған ақ бура басын тұр сүртiп
Алатау маңғаз қашанғы.
Ұйпа шаштарын ұйысып қалған бiр сiлкiп,
Үйелеп жатқан ұйқысын әрең ашады...
Нұр шашылған пейілдерден қаштың ба?
Қыр астың ба? Жыр астың ба?
Қайда сенің ұзақ күткен өлеңің –
Өміріңнен әдемірек әлемің...
Арықтардан су ағады жосылып,
Көктем таяу... сүйеніш қой осы үміт.
Үкіметі көшіп кеткен Алматы,
Құлазиды меніменен қосылып.
Алматыға қар жауып тұр ақпанда,
Жаңа ғана атқан мынау ақ таңда.
Алатауға қарап тұрдым балконнан,
Аппақ дүние сыр жасырып жатқанда.
Алматыға келді тағы, гүл көктем,
Гүл көктемдер сағындырып жүр көптен.
Еске түсті бозбала кез алаңсыз,
Баяғыда қыздарменен бір кеткен.
1974 жыл, Алматы
Абай даңғылымен,
Жуынып сәуiрдiң жаңбырымен
Келе жаттық жыр оқып жiгiт пен қыз
Бәрі де ұнасымды:
Неше тәулік түнерген күн ашылды,
Алаңдарды кернеген сән-салтанат,
Асылып Алатауға құлаш ұрды.
Алматының өзі, шіркін, тұрған жыр!
Төкті-ау бір күн дүркін-дүркін дүр жаңбыр,
Көшелерде күміс жалын жалтылдап,
Толықсыды қоңыр-шымқай гүл жамбыл.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі