Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (741)

Түн балладасы

Арудың арбады ма тəнi ашылып,
Айрылды ақыл-естен бала шыбық.
Келiншек кең төсекте керiледi,
Шамасын шалажансар шарасы ұғып.

Толық

Қара қасың қиылған айқабақта

Қара қасың қиылған айқабақта.
Мен қарасам, көзiңдi тайғанатпа.
Қара құстан жүрейiн қорғалақтап,
Бала құстай алдымда айналақта.

Толық

Бiлектей арқасында өрген бұрым

«Бiлектей арқасында өрген бұрым»
Сұлуды бүгiн емес, көргем бұрын.
Тағдыры талай шаштың еске түссе
шығады көкiрегiмнен шерменде үнiм.

Толық

Ұйқыңнан бүгiн ерте тұршы, гүлiм

Ұйқыңнан бүгiн ерте тұршы, гүлiм,
Күндегi күтiп қалды тiршiлiгiң.
Жаралған ет-жүректен жанның бəрi
Құдайға жасап жатыр құлшылығын.

Толық

Төсiңнен тоят бердiң...

Төсiңнен тоят бердiң... Қанды шөлiм.
Ернiңнен есiм кете балды iшемiн.
«Махаббат бар!» дегенге – мəңгi сенiм!
«Махаббат жоқ !» дегенге – қарғыс, өлiм!

Толық

«Кетпе» – дейсiң

«Кетпе» – дейсiң,
Өкпелейсiң.
Тез басылдым, мастық па, сөкпегейсiң,
Көз жасыңды жастыққа төкпегейсiң.

Толық

Сен менiң көңiлiмдi таба алмадың

Сен менiң көңiлiмдi таба алмадың,
Табамын деп таусылды амалдарың.
Көлгiрсiп, масаң күлiп, майысқанмен,
Көрсеттi жасандылық жанарларың.

Толық

Өзге емес, өзiме аян өз кеселiм

Өзге емес, өзiме аян өз кеселiм,
Уақыт құйып жатыр көзге шерiн...
Өртенген жапырағы жадау бақта
Дерт емген күндерiммен кездесемiн.

Толық

Мүмкiн, менi сөгерсiң, кiнəларсың

Мүмкiн, менi сөгерсiң, кiнəларсың,
Жанарға жас, көңiлге мұң аларсың.
Есiгiңнен елесiм сығаласа,
Қайдан менi есiңнен шығарарсың?!

Толық

Сенсiз мынау қаланың сəнi кеттi

Сенсiз мынау қаланың сəнi кеттi.
(Сен барында ғажап-ты, ғанибет-тi...)
Мерекесiз мезi еткен мезгiлдейiн
Берекесiз бiр күнiм тағы да өттi.

Толық

Ақтарсам жүректегi жайдың бəрiн

Ақтарсам жүректегi жайдың бəрiн.
Мен сенiң қуанышың, қайғыңдамын.
Қарап ем,
көзiң, қалқам, – айдын екен,

Толық

Қинадың-ау, қинадың-ау менi ұқпай

Қинадың-ау, қинадың-ау менi ұқпай,
Кездеспей де, жүздеспей де, жолықпай.
Жүрегiңе жету сенiң мұң болды-ау
Жас кеудеңе жасырынған тобықтай.

Толық

Жырым саған арналды, əнiм саған

Жырым саған арналды, əнiм саған.
(Сабырынан айрылар сағынса адам).
Саздарымды жеткiзсiн сарала күз,
Арманымды жеткiзсiн ағын самал.

Толық

Көңiлдiң өзiң едiң жыр-думаны

Көңiлдiң өзiң едiң жыр-думаны,
Кездеспей кеттiк бiздер, кiм кiнəлi?
Көгерiп еккен шыбық,
Көктем шығып,

Толық

Сен маған қарамағын мұнар көзбен

Сен маған қарамағын мұнар көзбен,
Өткенмiн сылқым бикеш сынар кезден.
Ақшулан Алатаудың аңғарындай
Менiң де көкiрегiмдi тұман кезген...

Толық

Өзiңдi перiштемен бiр баладым

Өзiңдi перiштемен бiр баладым,
Бұл сөзiм жалған емес, шын, қарағым.
Көңiлге тойымы жоқ шара бар ма –
Бiр мезет көрмей қалсам, мұңданамын.

Толық

Атқанша таң

Атқанша таң,
Жиекке батқанша Күн
Байыз таппай өзiңдi тəттi аңсадым.
Көз алдымнан кетпедi,

Толық

Күн тусын деп басыма кенен, дарқан

Күн тусын деп басыма кенен, дарқан,
Өзектегi сөзiмдi өлеңге артам...
Ай-күнiңнiң бiлдiрiп амандығын
Хабар алып тұрсаңщы менен, қалқам?

Толық

Көншидi көңiл қалай елесiңе

Көншидi көңiл қалай елесiңе,
Түсетiн болып жүрсiң көп есiме.
Сенi iздеп жиһан кезiп кетсем бе екен
Тəн берiп тəуекелдiң кемесiне?

Толық

Соншалық көргiм келдi сенi, жаным

Соншалық көргiм келдi сенi, жаным,
Тағатсыз тартып көзiң, лебiң, əнiң...
Ауасыз кеңiстiкте аласұрған
Дауасыз бұл жүрекке неғыламын?

Толық