Самғау керек
Дауыл дастан, көшкін эпос, сең аңыз,
Сен жырау бол, ол ақын да, мен абыз.
Самғау керек тоқтағанша жүректер,
Самғау керек қиылғанша венамыз.
Дауыл дастан, көшкін эпос, сең аңыз,
Сен жырау бол, ол ақын да, мен абыз.
Самғау керек тоқтағанша жүректер,
Самғау керек қиылғанша венамыз.
Тебірентіп албырт қиял, жастық сезім,
Болды бір ермек үшін жазған кезім.
Қанымда дауыл ойнап жалынменен,
Махаббат жанды азаптап жәбірлеген,
Сан ғасырлар еркіндікке күрескен,
Қилы-қилы тағдыры бар мұң кешкен.
Менің сүйген қасиетті Отаным,
Әуел бастан ерлікпенен бірге өскен.
Күнім нұрлы, түнім жарық,
Асыл мамық жастандық.
Жүрек жылы, ойым анық
Рахмет, саған, Бостандық!
Туғызып ұлы арманның ұлы күнін,
Дегендей әр қазақтың бүгіні – Күн,
Келіп еді мойындатып күллі әлемге
Текті елдің тағы да бір ұлылығын.
Бұл күнде білер дейсің сертімді кім?
Іздеген жиһанкезбін жер кіндігін.
Өзіме қайтаруға тиістімін,
Өзгенің қолында жүр еркіндігім.
Қазақ деген қалың жұртым тасыған,
Қилы кезең бәрін кештің басыңнан
Еркіндікті қалап едің, қыран құстай самғадың,
Ұлағатты бастау алып асыл сөзден,нақылдан.
Шайқалып тас бұғаудың тас қамалы,
Еркіндік тоқсан бірден басталады.
Қазақтың таңы атып, тарих күліп,
Шырқалды азаттықтың асқақ әні.
Ақ қағаз бен көк қаламды мен алдым,
Көңілдегі сырларымды мен жаздым,
Шатырдың төбесіне шығып-ап, биіктерге,
Достарыммен өткен қызықтарды толғадым!
Жаза-жаза өлеңді тізесін шығарып тастадық,
Дос қыздармен ойнап сындырып оларды біз алдық.
Егер үйде комп пен пест ойнап жалықсақ,
Дос, құрдастармен тентектікті бастадық!
Біз ешқашан ештеңеден қашпадық,
Қиындық туса оған мойымай саспадық,
Ішіміз пысса, бірақта олай болмаған,
Егер болса жағаласып тастадық!
Алайда біз әдептіктен аспадық,
Адамгершілікті әрдайым сақтадық,
Қымыз халал масаяамыз деп ойлап,
Бір күнде бес литрін ішіп тастадық!
Көбелек сондай сүйкімді,
Әр көрген адам сүйсінді,
Кіп-кішкентай түрлі-түсті ол жәндік,
Ыстағысы кеп әр адамың ұмтылды.
Құрт болғанда ешкім оны менсінбеді,
Тек құстар оны азық қылғысы келді,
Әлем танығысы келген бала ғана бір қарап,
Одан басқа оған ешкім көңіл бөлмеді!
"Өмір ма бұл?" деп құртың жылады,
"Бір дәу қарап, енді біреуі азық қылады!"
Жаманнан, жақсылыққа ұмтылды,
Жібекке оралып бәленбай уақыт ол жатты!
Күнге-күн қосылып, айлар өтті,
Бала ғана оны қарай ұзақ күтті.
Тазалыққа құстардың қарны ашты,
Уақыты келгенде жібектен қиналып шықты.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі