Өлең, жыр, ақындар

Жарқыратып шыққанда нұр маңдайын

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2260
Жарқыратып шыққанда нұр маңдайын,
Қызығына әр күннің бір қанбаймын.
Көрінеді көктемде
Көз алдыңда
Күллі дүние теңселіп тұрғандайын!
Баяғы су,
Әрине. баяғы нан
Туған күннің сиқырлы таяғынан.
Мынау шарап ауадан жұтып алып,
Бала жігіт әрең тұр аяғынан!
Бұл кездерде кәрің де,
Жасың да ояу.
Басталады кірпігін,
Қасын бояу.
Бұтақтардан,
Гүлдердің сабағынан
Жер атқылап жатады жасыл бояу.
Жайлау толған құлынға,
Жабағыға,
Жұлдыз қонған аспанның қабағына.
Бүтіндей бір оркестр сыйып кеткен
Бармақтай-ақ бұлбұлдың тамағына.
О, жеңеше!
Не дейді аңғал қайның?!
Жүгін тасып бітірген һамбалдаймын.
Адам түгіл,
Тасқа да қанат бітіп,
Ұшып жүрсе,
Мен қазір таң қалмаймын!
Терек түгіл,
Көктеген бағандары
Бұл көктемнің ауасы маған дәрі.
Тебірене қарайды
Теміржанды
Техникалық ғасырдың адамдары!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алма ағашы

  • 0
  • 1

Ағаш емес, біліңдер,
Асыл ана бұл тұрған.
Толған сайын түйіндер
Алма ағашы құлпырған.

Толық

Қарбалас

  • 0
  • 0

Өмір атты кірген соң мына баққа,
Қақым да жоқ уақытты сынамаққа.
Бір шаруаны бірақ та шаруа бұзып,
Бір жұмысқа бір жұмыс сына қаққан.

Толық

Қыр басында алтын қақпа мен кірген

  • 0
  • 0

Қыр басында алтын қақпа мен кірген.
Керегі не іздеп оны зеңгірден?!
Жұлдызы мол аспанына өнердің
Жарқ-жұрқ етіп шыққан жоқпын мен бірден.

Толық

Қарап көріңіз