Өлең, жыр, ақындар

Жарқыратып шыққанда нұр маңдайын

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2358
Жарқыратып шыққанда нұр маңдайын,
Қызығына әр күннің бір қанбаймын.
Көрінеді көктемде
Көз алдыңда
Күллі дүние теңселіп тұрғандайын!
Баяғы су,
Әрине. баяғы нан
Туған күннің сиқырлы таяғынан.
Мынау шарап ауадан жұтып алып,
Бала жігіт әрең тұр аяғынан!
Бұл кездерде кәрің де,
Жасың да ояу.
Басталады кірпігін,
Қасын бояу.
Бұтақтардан,
Гүлдердің сабағынан
Жер атқылап жатады жасыл бояу.
Жайлау толған құлынға,
Жабағыға,
Жұлдыз қонған аспанның қабағына.
Бүтіндей бір оркестр сыйып кеткен
Бармақтай-ақ бұлбұлдың тамағына.
О, жеңеше!
Не дейді аңғал қайның?!
Жүгін тасып бітірген һамбалдаймын.
Адам түгіл,
Тасқа да қанат бітіп,
Ұшып жүрсе,
Мен қазір таң қалмаймын!
Терек түгіл,
Көктеген бағандары
Бұл көктемнің ауасы маған дәрі.
Тебірене қарайды
Теміржанды
Техникалық ғасырдың адамдары!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір кездегі шаруаның құралдары

  • 0
  • 0

Бір кездегі шаруаның құралдары
Автоматты бүгінде,
Бұрандалы.
Құрыш етін құлақтың жегеннен соң

Толық

Жылқышы

  • 0
  • 0

Алағай да бұлағай
Ақ боранда, суықта
Атқа қонса бұл ағай,
Арымайды жуықта.

Толық

Дүріл мен діріл

  • 1
  • 3

Көктің де өзіне
Пайданың көзімен
Қараймыз бүгінде.
Гүл деген құнсыз бақ,

Толық

Қарап көріңіз