Өлең, жыр, ақындар

Жарқыратып шыққанда нұр маңдайын

  • 30.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2247
Жарқыратып шыққанда нұр маңдайын,
Қызығына әр күннің бір қанбаймын.
Көрінеді көктемде
Көз алдыңда
Күллі дүние теңселіп тұрғандайын!
Баяғы су,
Әрине. баяғы нан
Туған күннің сиқырлы таяғынан.
Мынау шарап ауадан жұтып алып,
Бала жігіт әрең тұр аяғынан!
Бұл кездерде кәрің де,
Жасың да ояу.
Басталады кірпігін,
Қасын бояу.
Бұтақтардан,
Гүлдердің сабағынан
Жер атқылап жатады жасыл бояу.
Жайлау толған құлынға,
Жабағыға,
Жұлдыз қонған аспанның қабағына.
Бүтіндей бір оркестр сыйып кеткен
Бармақтай-ақ бұлбұлдың тамағына.
О, жеңеше!
Не дейді аңғал қайның?!
Жүгін тасып бітірген һамбалдаймын.
Адам түгіл,
Тасқа да қанат бітіп,
Ұшып жүрсе,
Мен қазір таң қалмаймын!
Терек түгіл,
Көктеген бағандары
Бұл көктемнің ауасы маған дәрі.
Тебірене қарайды
Теміржанды
Техникалық ғасырдың адамдары!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дүние құдіреті

  • 0
  • 1

Жүреді жұрт қимағаннан
Тірлікті тұғыр етіп.
Өзіне-өзі сыймағаннан —
Дүние құдіреті:

Толық

Бірінші «бестік»

  • 0
  • 1

Бүгін үлкен қуаныш —
Беске бесті қоса алдым.
Былай қалып жаман «үш»
Бірінші рет «бес» алдым.

Толық

Бар дегенге сенбеймін ойдан да асыл

  • 0
  • 0

Бар дегенге сенбеймін ойдан да асыл.
Өлең үшін табылар қайдан да сыр.
Мына ғасыр, бауырым, байқайсың ба?
Алау ғасыр,

Толық

Қарап көріңіз