Өлең, жыр, ақындар

Билікөл

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2330
Жатты алдымда толықсыған би көлі,
Кең далаға тартып кетті күй желі.
Ақ отаудың іргесінен қырларға,
Дүркірейді ән мен өлең түйдегі.
Сарыарқа ма, Саранжап па, Саржайлау,
Домбырамен сырласқандай бар жайлау.
Дөңгелене билейді кеп Билікөл,
Бұндай кезде ол айтпас ән қалмайды – ау.
Ел екен бұл Қаратаудай тау асқан,
Таласа ішкен тасқындаған Таластан.
Әр төбесі кетті күйге айналып,
Бұл қазаққа әзіл-күлкі жарасқан.
Сауық құрып жатырмыз біз ерте кеп,
Сары қымыз, салқын жайлау, еркелеп.
Қара көздер қадалады тұс-тұстан,
Әлде ақынын отыменен өртемек.
Жалын атып жанармын да балқырмын,
Көңілдердің көктемінде шалқырмын.
Кетермін мен Алатауға арқалап,
Осынау қалпын меймандос бұл халқымның.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шыңынан Бүркіттінің қарап едім

  • 0
  • 0

Байқатпай бір көргенге сындарлы ісін,
Тапжылмай,
Көрсетсе де жылдар күшін,
Үйіріп сұлулықты бір өзіне,

Толық

Түс көрдім мен

  • 0
  • 0

Түс көрдім мен,
Түсімде сені көрдім.
Қандай ғажап тасыған көңілі ердің.
Шалғылары жетілген мұзбалақтай

Толық

Кереку кеші

  • 0
  • 0

Даусыңның қоңырын-ай,
Майдасын-ай!
Барады жыр-толқындар ойға сыймай.
Кәдімгі Керекуден ән боратқан,

Толық

Қарап көріңіз