Өлең, жыр, ақындар

Билікөл

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2418
Жатты алдымда толықсыған би көлі,
Кең далаға тартып кетті күй желі.
Ақ отаудың іргесінен қырларға,
Дүркірейді ән мен өлең түйдегі.
Сарыарқа ма, Саранжап па, Саржайлау,
Домбырамен сырласқандай бар жайлау.
Дөңгелене билейді кеп Билікөл,
Бұндай кезде ол айтпас ән қалмайды – ау.
Ел екен бұл Қаратаудай тау асқан,
Таласа ішкен тасқындаған Таластан.
Әр төбесі кетті күйге айналып,
Бұл қазаққа әзіл-күлкі жарасқан.
Сауық құрып жатырмыз біз ерте кеп,
Сары қымыз, салқын жайлау, еркелеп.
Қара көздер қадалады тұс-тұстан,
Әлде ақынын отыменен өртемек.
Жалын атып жанармын да балқырмын,
Көңілдердің көктемінде шалқырмын.
Кетермін мен Алатауға арқалап,
Осынау қалпын меймандос бұл халқымның.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақ Еділ

  • 0
  • 0

Ақ Еділ,
Асау Еділ,
Арындаған,
Ағыңнан бар ма кезең жарылмаған.

Толық

Ақын ауылында

  • 0
  • 0

Абайла, келіп қалдық Алмалыға,
Айналған талай жанның арманына.
Ақбас тау, арынды өзен — арғымақ жал,
Көргеннен көзді жаулап алмады ма?

Толық

Алғашқы мұң

  • 0
  • 0

Жүрмісің аман-есен, жеңгелерім,
Өзіңе қандай жанды теңгерермін.
Әзілің шалқып жатқан шалқардайын,
Толқынды құшақтаған мен кемерің.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар