Өлең, жыр, ақындар

Билікөл

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2323
Жатты алдымда толықсыған би көлі,
Кең далаға тартып кетті күй желі.
Ақ отаудың іргесінен қырларға,
Дүркірейді ән мен өлең түйдегі.
Сарыарқа ма, Саранжап па, Саржайлау,
Домбырамен сырласқандай бар жайлау.
Дөңгелене билейді кеп Билікөл,
Бұндай кезде ол айтпас ән қалмайды – ау.
Ел екен бұл Қаратаудай тау асқан,
Таласа ішкен тасқындаған Таластан.
Әр төбесі кетті күйге айналып,
Бұл қазаққа әзіл-күлкі жарасқан.
Сауық құрып жатырмыз біз ерте кеп,
Сары қымыз, салқын жайлау, еркелеп.
Қара көздер қадалады тұс-тұстан,
Әлде ақынын отыменен өртемек.
Жалын атып жанармын да балқырмын,
Көңілдердің көктемінде шалқырмын.
Кетермін мен Алатауға арқалап,
Осынау қалпын меймандос бұл халқымның.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жат елде

  • 0
  • 0

Өсіппін мен, сонау алыс — жат елде,
Өмір жолы жүріп барып, бұрылды.
Байласам да бұл өмірді қатерге,
Ата жолын қуған екем бұрынғы.

Толық

Гүлданай

  • 0
  • 0

Бір қыз бар сол ауылда қара бұрым,
Бірге өткізген сонау бір балалығын.
Егіске барғанында талай рет,
Жинап әкеп беретін дала гүлін.

Толық

Хаттар

  • 0
  • 0

Кездерімде көп қағазды ақтарған,
Көрем ұдай бір жылылық хаттардан.
Естігендей болам күлкі сыңғырын,
Сағындырған сонау тәтті шақтардан.

Толық

Қарап көріңіз