Өлең, жыр, ақындар

Жездің сүті

  • 22.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1124
Шомбал шойын ожаулар,
Сұп-сұйық оттар кілкілдеп.
Қарамай беттеп, көз аунар,
Қайтеді мынау шіркін! — деп.
Маңдайды лебі күйдіріп,
Кірпікті қарып, қайқайтып,
Тұруға бір сәт кідіріп,
Шыдамың мүлдем қалмай түк.
Ілгері-кейін жылжисың
Ойында енді өз қамың.
Танауың сезіп жез исін,
Ерінің татып жез дәмін.
Қара мұрт қазақ алысқан
Жолбарыстай жалынмен.
Жебеге мысы жабысқан,
Қарайды бізге сабырмен.
Қолында ойнап от-шыбық
Секілді алтын айдаһар,
Ұшады шоқтар осқырып,
Орын да таппай жайғасар.
Қонады кигіз қалпаққа
Шыжылдап барып, жоқ болып,
Аулақта тұрсың жалтақтап
Көрер де көзін төрт болып.
«Ал, ал!» — деген айқайдан
Жалт қарасаң оң жаққа,
Керемет қазан шалқайған
Қайнап бір тұнар сол шақта.
Бәрі де тосып қалып сәт
Алмайды көзін шүмектен,
Алдына аппақ жалын сап,
Саф таза мысың дір еткен!
Ағады сонсоң қимылсыз,
Айнымай сүттен кескіні,
Қараған адам бәрі үнсіз,
Қалт етпейді ешбірі.
Жалынды күштен тас иіп,
Сүт ағызған не ғажап,
Күледі тісі қасқиып
Манағы мұртты ер қазақ!
— Жарайсың, шебер, антұрған!
Деп, ризалық білдіріп,
Қасымызда шал тұрған,
Барды оған жүгіріп.
Қең қазанда кен бұрқап,
Жездің сүті мол тасып,
Екі кенші — екі ұрпақ
Тұрды құшақ айқасып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бақыт

  • 0
  • 0

Бақытым, саған рахмет,
Кешір, балам, сен мені.
Әпердің маған екі рет
Абройды көк пен жердегі!

Толық

Алаңнан сөйлеп тұрмын мен

  • 0
  • 0

Астанам туға бөленген,
Аспаным шұғыла жамылған,
Алаңға беттеп келем мен
Октябрь күнін сағынған.

Толық

Тас қоршауда көкорай

  • 0
  • 0

Қоршай салған сұрғылт тас,
Ортасында діңгегі.
Тарих әсте ұмытпас
Қалған бұл да бір белгі.

Толық

Қарап көріңіз