Гүлнәр

Алматының,Дзержинский атындағы тоқыма фирмасының озат бригадирі, қалалық Совет депутаты
Гулнәр Жапабаеваға

Тұрмыс артқан серіліп қалың жүктен
Жазайын деп жақсы өлең жаным күткен.
Ер іздедім еңбегін ел білетін,
Аты әйгілі бір үлкен фабриктен.
Алғашында сені атап, Гүлаш,- деді,
Гүл деген сөз қозғады, рас, мені.
Гүлге құмар ақынның есіл жаны
Жас күніңнің есігін бір аш,— деді.
Көкірегімде бір толқын шапшып ойнап
Мен келемін көсілген цехты бойлап:
Қызыл-жасыл дүние, қызық дәурен,
Тағы шықтың алдымнан оттай жайнап.
Сол қызықтың ішінен сен көріндің
Патшасындай алаулап өзге гүлдің.
Өз көзіме мен қалдым өзім сенбей,
Соны біліп, жымиып сен де күлдің.
Айналайын ақ сәуле, қарындасым,
Сенің ағаң — өзімнің жан жолдасым,
Кеше ғана бал құрақ бала едің сен,
Желмен ойнап желбірей жүрген шашың!
Бүгін алдан шығар деп кім ойлаған
Салиқалы, салмақты бір ойлы адам?
Пәлен кісі басқарып, шырқ үйіріп,
Саусағыңның ұшында күн ойнаған.
Дирижердай меңгеріп кәрі-жасын
Тұрған саған қай жүрек табынбасын?
Қалай жаным таңырқап, аңырмасын,
Елден асқан ер бар,- деп ерте тұрып
Іздегенім боп шықса — қарындасым?!
Шіркін өмір, әзілдес досымдайсың,
Қашанда сен қызықсың, осындайсың,
Кереметті алыстан көп іздетіп,
Ылғи өстіп жақыннан қосылғайсың.
Кеп жазуға көңіл бос, менде дәт жоқ,
Жақсы еңбегің жаралсын рахат боп,
Өмір — бәйге ұзын жол, ұзақ жарыс,
Сен тарта бер озат боп, депутат боп.
Халқын жақсы, көтерген күнің жомарт,
Жолың ашық, адаспай дүзулеп тарт,
Қайратыңа ақылың болсын серік,
Басқа келген бағалап бақытты бақ.

---