Бүгін таңда

Ерте ояндым, толғандым бүгін мен де,
Таң жолына Алатау жүгінгенде.
Алматының айнадай көшесімен
Күннің қызыл сәулесі жүгіргенде.
Ерте оянған менен де бір адамға
Жолыққалы келемін. Жыр алам ба,
Көңіліме ол жомарт құя ма ақыл,
Әлі күтіп, асықпай тұр алаңда.
Күттіргенім тым ұят болды ғой деп,
Қысыламын, көңілге толқып ой кеп.
Ел тұрғалы едәуір озды уақыт,
Әлдеқашан басталды жойқын еңбек.
Оны күтіп тағы бір үлкен адам
Қалса қайттім, ояу жүр жұрт манадан.
Сергек гүлдер сезіммен сыбырлайды,
Олардың да қалпы бар ұйықтамаған.
Қолымдағы гүлдерім олар да ояу,
Желпіп жайлап қояды самал баяу.
Ол әне тұр. Бұрылды, көрді мені,
Жылжығандай қалпы бар маған таяу.
Қалың гүлдер қаптаған жан-жағынан!
Уа, ғажайып, келмеген қалмады жан!
Мен оңаша тілдесем деген кісім,
Иіледі гүлдердің салмағынан.
Иіледі жұрт оған, ол жұртына,
Таңның шығы қоныпты сәл мұртына.
Мына таңдай ақ жарқын кескініне
Ой жіберіп, көз салып қалдым тына.
Оны күткен үлкендер өзі кепті,
Қойғаны ма аз уақыт қызметті.
Ақша бұлт па дегенім ақ көгершін
Оны айналып, аспанда жүзіп өтті.
Кетті кернеп кенеттен музыка ойнап,
Жаңғырықты күйменен бүкіл аймақ.
Үлкен адам - Халық оны құшып,
Қолын алды, бетінен сүйді жайлап.
Сол мезетте бар дауыс барлық үнмен
Ұласқандай аспанда жалын күнмен.
Шықты сөздер көңілдің көгін жарып:
«Құттықтаймыз сені, Ильич, туған күнмен!»
Ол жымиды жаны ырза көпті бағып,
Келіп жатыр, кеп жатыр екпін ағып.
Қозғалды Ильич алаңнан гүл құшақтап,
Төбесіне көтеріп кетті халық!

---